Archive | 2014

knieoperatie en wat ze je niet vertellen over de ruggeprik

feb27


5 minuten van huis maar toch zo ver weg.

5 feb. Ik had boodschappen gedaan bij Lidl, en terwijl ik wegfiets komt er een vrachtwagen tegemoet die er niet uitziet alsof ie gaat stoppen. Ik stap af en ga zover mogelijk opzij want het is maar een smal eenbaans-straatje. Uiteraard rijd die vrachtwagen niet verder, maar stopt pal naast mij zodat ik bijna klem sta tussen vrachtwagen links, en hekje van de speeltuin rechts  met rechts naast mij ook nog mijn fiets met boodschappen.Vlak voor mij staat een mevrouw haar eigen fiets los te maken van het speeltuinhekje. Zij is ook opzij gegaan voor de vrachwagen. Wij wisselen een blik van verstandhouding en ik probeer met mijn fiets aan de hand langs haar heen te lopen. Dat kan nét. Komt er van de andere kant een mevrouw aan absoluut erdoor wil. Dus de eerste mevrouw en ik zeggen: ‘ mevrouw dat gaat niet”. De net aangekomen mevrouw zegt tegen mij: ‘kunt u niet even opzij gaan”. Ik voel me grieperig en heb helemaal geen zin in moeilijk doen dus draai me naar rechts om mijn fiets opzij te tillen.

Een moment van onoplettendheid
Niet merkend dat ik al met de buitenkant van mijn rechtervoet tegen de stoeprand sta, draai mijn knie lekker verder en krak! lig ik brullend van de pijn over mijn fiets en het hekje van de speeltuin. Staan gaat niet meer, mijn knie slaat onder me weg. En ieder keer als  rechtop probeer te komen begint alles te draaien, dus ik ga en blijf maar op de koude grond zitten, met mijn been gestrekt voor me uit.

Van je buren moet je het hebben
En wat je dan aan medemenselijkheid meemaakt is met geen pen te beschrijven. Zoals de fietser die er ook langs wil en tegen mij schreeuwt dat ik hem erdoor moet laten, of de vrachtwagenbestuurder die mij ff opzij wil vegen omdat ik nou toevallig nét voor zijn autodeur bewusteloos lig te worden, en hij er niet meteen in kan en bij het wegrijden bijna over mijn been heen rijd. De mevrouw die haar fiets van het slot stond te halen blijkt mijn reddende engel te zijn en trekt mijn been nog net op tijd opzij. Zij heet Petra Habes, iemand die vlakbij me blijkt te wonen, maar die ik niet ken. Zij bleef bij me, heeft me bij bewustzijn gehouden, aan het lachen gemaakt, vastgehouden, getroost, heeft mijn boodschappen en mijn fiets gered, en een ambulance voor me gebeld, de schat! 

Lang verhaal kort:
Een kwartier later zat ik in een ambulance op weg naar het st Lucas Andreas Ziekenhuis (SLAZ) spoedeisende hulp. aan mijn been getrokken en geduwd, foto’s gemaakt van mijn knie en daar was ‘misschien’ een haarscheurtje op te zien. Maar omdat zowel de radioloog als de orthopedisch chirurg op dat moment niet aanwezig waren is mijn knie ingezwachteld en mocht ik op krukken naar huis. Een week laten rusten en dan terug komen voor de follow-up, als ik tenminste in de tussenliggende tijd niet enorme last krijg. (heb ík weer!) Mijn knie deed op dat moment geen pijn meer maar ik kon er niet op lopen, het was instabiel en sloeg onder me weg. Doodeng!

Werken: De volgende dag ben ik gewoon gaan werken, maar dat viel nogal tegen. Om twee uur was ik eigenlijk al doodmoe. Ik was ook flink gaan hoesten en was echt helemaal op. Die nacht kon ik niet slapen van het hoesten en de zorgen om mijn knie. Ik zat er helemaal doorheen en heb me daarom ziek gemeld. Ik was erg ongerust en vond dat hele’ met een drukverbandje erom naar huis’ eigenlijk geen goede oplossing en heb die dag mijn huisarts gesproken. Zij had intussen het rapport van het SLAZ geregen. Ze heeft me kunnen geruststellen in zoverre dat ik dus heel voorzichtig moest doen, geen rare bewegingen moest maken  want op de foto leek het toch dat er een stukje bot was afgebroken/gebroken/gescheurd… dat was niet helemaal goed te zien. ff volhouden tot woensdag a.s. dan kon ik terug naar het ziekenhuis voor de follow up, en waarsch. een MRI. Ikzelf vermoed intussen dat de meniscus aan gort is, want mijn knie buigt niet goed. (wil wel steeds naar opzij klappen, dat dan weer wel!) Foute boel Tinkie!

10 feb: Wat een vreselijk weekeinde heb ik meegemaakt. Ik maak me ernstig zorgen over mijn knie, mijn bovenbeen schuift zo’n beetje over mijn onderbeen heen en weer. Ik heb inmiddels ook 38,7 koorts en hoest me helemaal suf. Man wat voel ik me ziek! Hele foute boel allemaal. Vanmorgen naar de huisarts geweest: hoest blijkt longontsteking te zijn. 5 daagse antibioticakuur gekregen, meteen gaan slikken en dan hoort het over een dag of vier beter te gaan. Tjeu, nog vier dagen!

  14 februari. Valentijsdag zal me een rotzorg wezen, ik ben veel te ziek. Antibioticakuur sloeg na een paar dagen aan, maar die hoestaanvallen, ik blijf er zowat in! Alles doet me pijn. Ik ben doodop en iedere keer als ik uitgeput wil slapen en ga liggen wordt het hoesten en reutelen erger. 5 nachten rechtop geprobeerd te slapen. en dan dat gestrompel door huis met die krukken, de zwachtels om mijn knie die steeds afzakken. Het door mijn knie gezak. De onzekerheid over mijn blessure. Ik kán niet meer… Volgende oktober ga ik gewoon weer de griepprik halen, blijkbaar heb ik dat toch nodig! Man wat ben ik ziek! Vervolgafspraak SLAZ ivm knie heb ik verzet naar 17 feb. 

17 feb. Voor het eerst weer buiten. Gedouched en aangekleed, voel me wel benauwd, zweet me sus maar hoest minder en bel zo een taxi om me naar het SLAZ te brengen. Misschien had ik nog even moeten wachten, want ik ben nog erg moe en zwak en daas, maar ik móet inmiddels gewoon weten wat er nu met mijn knie aan de hand is, want dat is echt heel erg mis. Ik hoop op een gipsje dan kan ik weer werken (als ik voldoende hersteld ben van die rottige longontsteking)….. ……. Maar dat was niet zo, de dokter vond toch ook echt dat mijn onderbeen wel héél erg ver naar opzij kan buigen, en er klikt iets in mijn gewricht. Morgenochtend ga ik voor een MRI, donderdag naar de orthopedisch chirurg… kost bakken met geld qua taxi. Verzekering vergoedt reiskosten alleen als je aan een rolstoel gebonden bent…

18 feb: Vanmiddag MRI laten doen. Het doet geen zeer en er is eigenlijk niks aan de hand maar ik heb het toch als heel stressvol ervaren. (ben emotioneel inmiddels ook wel óp hoor). Het is zo’n enorm apparaat en daar moet je dan in en het maakt herrie en je moet heel stil blijven liggen terwijl je been juist nu erg wil gaan spartelen. Dus okselklotsend en met mijn ogen stijf dicht want alles in mij schreeuwt: ik wil eruit, ik wil eruit! Hoestaanvallen ook moeten onderdrukken (want al hoestend lig je niet stil) dus dat geeft extra stress. Been doet zeer in de klem want buigt door naar achteren. toch maar stil blijven liggen. Klik, boem, ratelratelratel, boem! Helemaal uitgeput nu.

20 feb. Its bad!  Zusje Barbara heeft me samen met neefje Django (bijna vier jaar oud) naar dr. Frenkel in het SLAZ gebracht. Django was schattig, lief en overal in geïnteresseerd. Dr. Frenkel is de arts die onverhoopt 2 jaar geleden mijn vorige knieoperatie ook heeft gedaan. Had ik weer: na met een lekker slaappilletje een hele dag nuchter op de afdeling is een operatiejurk in een bedje te hebben gewacht blijkt dat ze mijn operatie niet goed hadden ingepland, kon ik weer naar huis en alles de volgende dag nóg een keertje meemaken. In ieder geval is dr. Frenkel de grote orthopedische baas, een hele rustige en lieve man die al vrij snel constateerde dat mijn meniscus gescheurd was, en waarschijnlijk ook mijn voorste kruisband. “En dat valt niet mee mevrouw, u mag na operatie er niet op lopen en u moet daarna zeker 6 weken maar 50% belasten en intensief fysioterapie, maar dan nog is het maar de vraag of dit weer goed zal komen. En hoe woont u, oh op één hoog… tja, dat maakt het nog veel moeilijker want u mag dan geen trappen lopen en de knie niet buigen of erop staan… “. Nou da’s dan weer fijn, ik had nog zo gehoopt op een breuk en dan even een poosje gips… 

25 feb. Geopereerd. Dat ging nog best heel snel! De dag na de afspraak bij dr. Frenkel werd ik al gebeld dat ik op dinsdag  om 7.30 in SLAZ moest melden, afd. 4 dagopname. En nuchter! Niet echt geslapen en vanochtend een klein hyperventilatie aanvalletje gehad van de stress.  Ik kan dus niet zeggen dat ik onbevreesd het avontuur tegemoet ga. Mijn kamergenoten, die die dag ook onder het mes gingen, kregen alvast een lekker ‘wordt je rustig van’ pilletje tegen de angst. Ja maar, ik ben ook bang (en hoe!) Maar bij mij was het pilletje niet geïndiceerd en dus kreeg ik mooi niks. Dus maar Spiegelogie opgezet om te proberen rustiger te worden. Dat werkte totdat ik werd gehaald om ‘naar beneden’ naar de anesthesie in de de verkoeverkamer te gaan. Toen begonnen de zenuwen for real te gieren.

To sleep or not to sleep, that is the question Ik was inmiddels blijkbaar zó in de stress dat mijn aderen niet meer te vinden waren voor het aanleggen van het infuus, en de verpleegster er uiteindelijk dwars doorheen prikte en ik een enorm ei op mijn hand kreeg. Dus dat begon lekker.  Ik dubde op dat moment nog steeds over de verdoving: narcose of ruggenprik, narcose of ruggenprik. Narcose had ik al vaker gehad, en goed doorstaan, al is zo’n peut chemische middelen in je lijf natuurlijk nooit lekker en hield ik we wel hoofdpijnen en weet ik was nog meer aan over (verregaande vaagheid). Maar een ruggenprik, met een naald in je rug laten prikken, Waaaaaaaaa, eng! Volgens een kamergenote die dat jaar al vaker geopereerd was is ruggenprik echt het beste. Maar ik had dat nog nooit gedaan, had er wel enge verhalen over gehoord en ik wist het gewoonweg niet! Hoe moet je nu kiezen uit 2 opties die allebei risico’s met zich meebrengen? Weet ík veel? Dus gewoon mijn angst besproken met de anesthesist. Hij kon me zo geruststellen dat ik het toch maar heb gedaan. En ja, het voel me 95% mee. Ik bedoel: ja je voelt een prik en ja het voelt raar en doet best een beetje pijn maar het was echt veel minder erg dan sommige ‘in mijn bil’ injecties die ik vroeger gehad heb.

Eindelijk warme voeten. Grappig is wel dat je vrijwel meteen hele warme voeten krijgt en dan moet je als de sodemieterij gaan liggen omdat het een kwestie van seconden is voordat je dan geen controle meer hebt over je benen. maar ik zat een beetje verstrikt in alle infuusdraadjes en draadjes van de hartmonitor, dus dat ging allemaal naar nét goed. Ik lag!

Testing testing, one two… De verpleegkundige test de voortgang van de verdoving met een ijskoud flesje: voel je dit, voel je dat… binnen een minuut voelde ik vanaf mijn onderbuik naar beneden helemaal niks meer. Het was zo wie zo een hele rare gewaarwording, want het brein onthoud de laatste stand van je benen voordat ze gevoelloos worden, dus dat was zittend  op de rand van het bed met mijn voeten op een krukje om die ruggenprik te krijgen. Dat gevoel vertaalt zich daarna de rest van de dag in net opgetrokken knieën liggen met iets onder je voeten, hoewel je daarna gewoon plat in je bed ligt. Weird, maar wel grappig.

Knie-TV Angsthaas als ik ben wilde ik natuurlijk ook een roesje, ondanks dat iedereen steeds tegen me zei dat  meekijken op de monitor juist heel interessant is, moet je doen! IK DENK: MOOI NIET!  Op een gegeven moment wordt je dan de OK ingereden, iedereen stelt zich voor, en dr. Frenkel vraagt me weer: ‘kijk je mee, das reuze interessant hoor’! Maar nee, ik wil het niet zien, jakkie, eng, mijn eigen knie, opengesneden, iek!

Terwijl ik om me heen aan het kijken ben zie ik dat hij iets bleeks en langs verticaal omhoog houd. Lijkt wel een been met een voet eraan. Verrek dat is míjn rechterbeen met míjn voet eraan, ik herken de blauwe plek op mijn scheenbeen! Maar ik voel toch echt dat mijn been met de knie iets opgetrokken en met een steuntje onder mijn voet op het bed ligt. ’t is alsof dat been wat ik kan zien niet aan mij vast zit en laten we eerlijk zijn, ík ben echt niet zo lenig als dat been wat ik nu recht omhoog zie steken, vastgehouden door de dokter.

Oww, wat is dat grappig! Dus ik begin eindelijk het interessante van de hele situatie in te zien en heb heb toch de operatie live meegekeken op een monitor, van commentaar voorzien door dr. Frenkel. Ik heb zelfs vragen kunnen stellen, dus onverwacht erg interessant en nog onverwachter: niet eng! Mijn kruisband was aan flarden en dat heb ik gezien en die is weggehaald. Arm knietje! De gescheurde meniscus is gehecht met mooi blauw wit draad, maar dr. Frenkel zei wel dat dit een probeersel is, of die meniscus door de hechtingen bij elkaar zal worden gehouden is dubieus. Het is geen levend weefsel. Maar weghalen kan later altijd nog. Ook heeft hij 3 gaatjes in het bot geboord, in de hoop dat er zo stamcellen vrij komen die dan de boel gaan repareren. Ook da’s een gokje.

 En toen was het alweer voorbij, heb ik iedereen bedankt, werd ik weer weggereden en moest ik een uurtje bijkomen op de verkoeverkamer. Alleen, omdat je geen narcose hebt gehad hoef je helemaal niet bij te komen en verveel je je stierlijk. Toen men mij dan ook vroeg hoe het met me ging zei ik alleen maar: HONGER! En oh ja, ik kon ineens mijn linkerteen weer een klein beetje bewegen, dus die ruggenprik was al aan het uitwerken.  

Dus ik denk, oh maar dát gaat snel… maar dat viel uiteindelijk toch nog vies tegen. Er staat tot 6 uur voor het uitwerken van de ruggenprik, en vooral het laatste stukje duurt heel, heel lang.  

Down under
Wat wat ze je niet vertellen over de ruggeprik is dat het allerlaatste stukje verdoving blijft hangen in een strook van zo’n 10 cm breed,  lopend van iets boven je stuitje, langs je anus en zitbotjes, via je perineum tot aan iets boven je schaambeen. Zeg maar als een hele brede string. Het duurde tot half vier voor ik daar weer gevoel in terug had. Uiteraard heb ik eraan gevoeld (wie niet!) en het is heel raar als je jezelf ‘van onderen’ aanraakt maar dat alleen maar kunt voelen met je vingers. Dus nu heb ik meteen meer respect voor mijn partner die toch zonder landkaart of infrarood visie iedere keer weer zijn weg weet te vinden tussen al die flappen en plooien! It’s messy down under! 

Annelies van der Pies
Toen toen het gevoel in mijn kont weer terug begon te komen merkte ik dat ik in iets nats lag. Dus ik denk: bloed!? Maar nee, ik lag in mijn eigen urine. Nou dan voel je je ineens wel heel erg hoogbejaard hoor. Maar de zuster stelde me gerust, dat het bij vrouwen vaak voorkomt. (waarom staan dat soort weetje dan niet in die anesthesie brochure?). Ik had een paar hoestbuien gehad. Maar gewoon op het toilet piesen, ho maar! Uiteindelijk heb ik ook het gevoel in het allerlaatste stukje teruggekregen en mocht Pieter me om 16.00 komen ophalen.

walk NO WALK
En toen begon het meest moeilijke eigenlijk pas. Mijn been, en vooral mijn knieholte deden zo vreselijk veel pijn! Ik mag mijn knie niet buigen en mag en kan de eerste weken absoluut niet op mijn been staan omdat dat teveel druk zal geven om de  gehechte meniscus. Dit betekent dat mijn andere been, waarvan ook de meniscus al kapot is en twee jaar geleden geopereerd, mijn hele gewicht moet dragen, met krukken. Dat valt niet mee, zeker niet als je op één hoog woont. Die trap noem ik vanaf nu de Mount Everest! Na een tochtje naar het toilet moet ik ff gaan liggen om bij te komen. Duizelig en msselijk en met het zweet op mijn rug.

27 feb:
Het post-operatie ‘hoe gaat het nu’ telefoontje van de verpleging, wat je de dag na de operatie zou moeten krijgen is natuurlijk nooit gekomen dus ik heb zelf maar gebeld want ik had toch wel een paar vragen. Nu weet ik:

  • Knie buigen mag 6 weken helemaal niet anders schieten de meniscushechtingen los
  • Omdat ik de knie eerst helemaal niet en eventueel na een paar weken 50% mag belasten mag ik ook niet lopen, en zeker geen trappen lopen.
  • Toen ik vroeg wanneer ik weer aan het werk kon zei men: na 6 weken want u mag er niet op lopen
  • Ik moet z.s.m met fysioterapie beginnen (ma . a.s.) 
    • Fysioterapie zit niet in het basispakket, houdt ik dat ik de eerste 20 behandelingen zelf moet betalen, á €31 per keer
    • De fysioterapeut bepaalt het verdere verloop, dus of ik t.z.t. weer aan het werk mag en of ik een kniebrace moet.
    • om bij de fysio te komen moet ik tóch de trap op en af!

  • 16 april pas heb ik de vervolgafspraak bij dr. Frenkel

Toekomst: Ik mag van dr. Frenkel nooit meer hurken of knielen, mag mijn knie nooit meer verder dan in een rechte hoek buigen en draaien mag ik ook niet meer. My dancing days zijn nu dus echt voorgoed over zonder hoop op: ‘met trainen kan het beter worden’. En ik moet, nog meer dan voorheen, nadenken bij iedere stap die ik zet. Maar ik mag nog wel zwemmen, fietsen en lopen. Gewoon recht voor zijn raap hoepelen lijkt me wel kunnen, maar hoopdance kan ik wel vergeten. Prut, prut, prut.

alternatief voor shampoo en een jeukende hoodfhuid: Aleppo zeep

feb23

Naast de bakingsoda methode en de wasnoten is er nog een andere manier om je haar te wassen:

Aleppo zeep

Wat is het:
Tijdens de kruistochten ontdekten de Europeanen in de stad Aleppo in Syrië een voor hen onbekende wasmiddel: een loogvrije zeep in tablet -of blokvorm. Deze 100% natuurlijke zeep wordt in Aleppo al minstens 1200 jaar gemaakt van pure olijfolie. De zeep werd meegenomen naar Europa, en al snel en een stuk goedkoper nagemaakt in Frankrijk: de bekende Marseille zeep. De receptuur van Marseillezeep wijkt nogal af van de oorsprong. Zo bevat Marseillezeep loog en diverse andere plantaardige oliën.  Aleppo zeep is altijd gemaakt van olijfolie, en is loogvrij. Beide zepen worden tegenwoordig steeds meer herontdekt om hun goede eigenschappen.
(nb: dat wat wij als moderne mens nog ‘zeep’ noemen is geen zeep, maar een chemisch was-middel/detergent)

Aleppo zeep is 100% natuurlijk en bestaat uit 100% olijfolie, of uit een mengsel van olijfolie en laurierbes-olie. Soms worden er mineralen of een geur aan toe gevoegd, maar alles is 100% natuurlijk.

Kenmerken van deze zeep zijn:
– een typerend uiterlijk: onregelmatig van vorm
– stempel van de maker erin (Arabisch)
– okergeel van buiten, groen van binnen
– typisch mediterraanse geur van olijfolie en laurier
– zacht voor huid en haar
– helend
– je kunt er zo’n beetje alles mee wassen, huid, haar, tanden, meubels, stof, vloeren…

Vervaardiging van olie tot zeep duurt ongeveer negen maanden, waarbij de olijfolie eerst wordt verzeept, daarna meerdere malen gewassen met water tot een gezuiverd ingedikt mengsel overblijft. Het gezuiverde zeepmengsel wordt uitgespreid in enorme zalen, gedroogd en met de hand in stukken gesneden en gestempeld en moet dan nog maandenlang opgestapeld drogen (rijpen).
Aleppo zeep wordt ook wel Alepp genoemd, moeder aller zepen of oerzeep, omdat het de allereerst bekende zeep was in harde vorm.

Oke, tot zover de geschiedenis.
Ik las een heleboel goeds over deze zeep, en kwam in contact met een paar enthousiaste gebruiksters.

Waar te koop:
De zeep is te koop voor en paar euro in Syrische en Turkse winkels, en voor rond de vier a vijf euro in online winkels en eco-shops. Minder mobiel als ik nu even ben kocht eerst een klein gastenzeepje online,  bij steviahouse.nl om het uit te proberen: Alepp met jasmijn. Ruikt heerlijk oriëntaals.
Daarna bestelde ik bij http://www.olijfoliezeep.nl/ een proefpakketje met 3 verschillende soorten Aleppo zeep, en een olijfolie conditioner. Ik kreeg daar ook nog 2 gratis Mardin-zepen bij (Turkse olijfoliezeep met o.a. pistache-olie), wat een verwennerij!

Wegens de oorlog in Syrië is het vervaardigen van zeep of de export  hiervan niet of nog maar beperkt mogelijk. De Syrische Aleppozeep komt via omwegen nog wel in Nederland terecht, en is daardoor wat duurder. Door juist die zeep toch te kopen steun je de zeepfabriekjes in Syrie. Ook wordt de zeep tegenwoordig in Turkije gemaakt, volgens precies hetzelfde productieproces, en met olijfolie uit dezelfde regio. Veel mediterraanse landen maken zeep  maar:
Alle Aleppozeep is altijd gemaakt van olijfolie maar niet alle olijfoliezeep is ook Aleppozeep!

Appelazijn blijkt noodzakelijk!
Gewone tafelazijn doet het  een klein beetje, appelazijn is veel en veel beter! vanaf wasbeurt nt 3 heb ik nagespoeld met  Demeter bio-appelazijn. Wow wat ruikt dat sterk zeg. Maar het maakte een heleboel verschil: nu voelt mijn haar meteen al zacht en glad aan, en mijn huid ook. het prikt wel in wondjes. Ik denk dus dat appelazijn, zoals mijn Aleppo-enthousiaste vriendinnen al zeiden, het verschil uitmaakt. En wees niet bang, die geur blijft niet hangen als je haar droog is. En als het daarna weer nat wordt ruikt het weer naar appelazijn!  Wist je overigens dat appelazijn/appelcider azijn haast overal goed voor is? Ik drink vanaf nu regelmatig een glas water met een scheutje van deze troebele azijn. Het helpt onder andere je bloedsuikerspiegel te verlagen.  Drink een glas water met 2 eetlepels appelcider azijn voor de maaltijd en het helpt de afgifte van insuline beter te reguleren. Handig!

Claudia heb ik ook een blok 100% Aleppo olijfoliezeep meegegeven, (later omgeruild voor eentje met laurierbesolie). Clau gaat het samen met mij uittesten. Claudia heeft huidproblemen, en heel ander haar dan ik. Zij meldde  na de eerste paar wasbeurten ook superstug haar en een vettig gevoel, maar wel veel volume. Zij spoelde na met tafelazijn, maar heeft nu van mij een flesje appelazijn meegekregen. Ik ben benieuwd. Volhouden Clau!

Wat me opvalt:

Dat ik zonder te föhnen of te stylen een enorme bos haar heb! Aan volume geen gebrek.
Tot aan wasbeurt nr. 3 merkte ik dat mijn haar na het drogen toch weer erg vettig aanvoelt. Zoals gezegd moest ik daar dus even doorheen, maar het voelde echt een beetje viezig, beetje vunzig wel, beetje klef. (stinkt niet). Maar wat gekker was, was dat ik één echt hele kleverige pluk had, ergens links bovenaan. Die bleef echt aan mijn vingers plakken. Jakkes! Raar is dat het alleen aan de linkerkant is, rechts is prima. daarna is het een paar wasbeurten echt schoon geweest, maar werd toen toch weer vettig. Ik ben bang dat ik er gewoon ff doorheen moet.

De juiste haarborstel. Ik heb mijn plastic borstel met pinnetjes vervangen door een kleine borstel van 50% echt haar, maar ook met pinnetjes. Het echte haar zorgt ervoor dat de ‘natuurlijke oliën van je scalp’ gelijkmatig over je haar worden verdeeld, waardoor het gezond gaat glanzen. Omdat ik de straat even niet op kan was deze borstel op dit moment helaas voor mij de enige optie, Als ik weer mag lopen ga ik wel voor een goede haarborstel te shoppen.

Aleppo zeep is overigens ook goed om  er je lichaam mee te wassen: gewoon op een puff of washand even de zeep eroverheen halen en je zult zien dat het lekker gaat schuimen. Ook weer na een gewenningsperiode is de kans vrij goot dat je geen bodylotions meer hoeft te gebruiken. En bij huidproblemen kan je de zeep met 15 of 30% laurierolie gebruiken. Na het wassen is mijn huid echt heerlijk zacht. Kanniewachten tot mijn hoofdhuid het ook snapt.

En… ik heb er ook al een paar keer mijn tanden mee gepoetst! Dat was niet eens vies, (ik vind minty-tandpasta echt smerig!) beetje romig gevoel in je mond en lekker schone tanden zonder na-smaakje zodat je na het poetsen meteen aan de koffie of de sinaasappelsap kunt. Ik vind deze soort zeep steeds beter en beter!

Nog wat weetjes over Aleppozeep

  • geschikt voor alle huidtypen
  • multi inzetbaar
  • biologisch afbreekbaar
  • tast de Ph niet aan
  • veganistisch, alleen plantaardige ingrediënten
  • anti-septisch (door de laurierolie)
  • bevat vitamine E
  • geen conserveringsmiddelen of andere chemische toevoegingen
  • in droge vorm jaren te bewaren

De ‘moeder aller zepen’ oerzeep is een uitblinker: 

  • als milde gezichtsreiniger
  • als 5 minuten masker
  • ook goed voor de intieme delen
  • voorkomt en bestrijd schimmels (met laurier)
  • anti acne, anti exceem, anti rosacea en andere huidproblemen (met laurier)
  • als milde bodywash
  • als haarshampoo, versterkt de hoofdhuid en voorkomt roos
  • als voetenbad/eeltverweker
  • als scheer-zeep (voorkomt wondjes, ingegroeide haren en irritatie)
  • als wasmiddel voor katoen, linnen en andere natuurlijke stoffen (pure olijfolie)
  • als vlekkenverwijderaar ( met laurier)
  • als reiniger voor natuurlijk leer (pure olijfolie)
  • als verfrisser in de kledingkast, houdt de motten weg (blokje zeep met laurier in de kast leggen)
  • bijna droge zeep op een insectenbeet smeren neemt de jeuk weg

Online adresjes waar je de zeep kunt kopen, en informatie kunt vinden:

http://www.aromatherapiewebwinkel.com/zepen.htm

www.olijfoliezeep.nl

www.steviahouse.nl

Mijn ervaringen met deze zeep:

De eerste haarwasbeurt:
Met het gastenzeepje van Alepp met jasmijn. Het was geen groot succes. Niet wetend hoe het te gebruiken deed ik maar wat. Het rook en schuimde wél lekker, maar tijdens en na het wassen was mijn haar zo stug als touw en ik kon er mijn vingers niet doorheen halen. Ik had nagespoeld met gewone keukenazijn en water. Het haar bleef vettig aanvoelen, stond recht van mijn hoofd af maar rook wel heerlijk zwoel oosters. Mijn huid voelde trekkerig en strak.

De tweede wasbeurt:
Ging het iets beter. Ik waste het met het mini zeepje en spoelde na met gewone azijn en water. Mijn haar was iets minder stug tijdens het wassen. Het droge haar was ok minder stug maar voelde bovenop mijn kruin, vlak bij mijn hoofdhuid, nog vettig aan. Ik begreep maar niet waarom anderen zo enthousiast over deze zeep waren, terwijl ik het nou niet zó opzienbarend vond?!

Daarna kwam ik op de site van olijfoliezeep.nl de juiste manier van je haar wassen met Aleppo tegen. (en kreeg ik mijn bestelling van ze binnen). Was ik ineens 5 blokken olijfzeep en een miniconditioner rijker! En wat meer informatie.

Wat je moet doen is:
Je haar natmaken en met een blok zeep een paar keer over je hoofdhuid gaan. De zeep opschuimen en goed door je haar masseren. Even laten intrekken en uitspoelen. Wasbeurt herhalen. Naspoelen met water met appelazijn of citroensap. Even laten inwerken en ook dat goed naspoelen.
Omdat de zeep basisch is gaan de haarschubben open staan wat stug aanvoelt. Een zuur sluit de schubben weer en verwijdert de laatste resten zeep.

Het haar voelt vies aan en is stug:
Ja, nou, nogal ja, maar dat gaat over (zegt internet)! Door het wassen met reguliere shampoo (sterk ontvettende detergents) wordt je haar onttrokken van de natuurlijke oliën. je hoofdhuid is gewend dat te compenseren met extra aanmaak van talg. Als je overstapt naar natuurlijke shampoo houdt je hoofdhuid niet meteen op met het produceren van veel talg, maar neemt die talgproductie langzaam af.  Je hoofdhuid heeft dus even nodig om te wennen aan deze milde en natuurlijke vorm van wassen. Geef het even de tijd, je zult zien dat na een paar keer je haar zachter en schoner gaat aanvoelen.

De derde wasbeurt:
Ik heb het deze keer gewassen met Aleppozeep met 15% laurierbes olie. Wat ik deed was 1/4 van het zeepblok afsnijden en in kleine brokken hakken. Zo gebeurd, de zeep kruimelt vanzelf al. De kruimels deed ik in een goed omgespoeld zeeppompje en dat vulde ik aan met gekookt water (afgekoeld natuurlijk). Dit heb ik een nachtje laten staan. Daarna goed schudden en omroeren, en voilá: Aleppo shampoo!  Leuke is dat het een doorzichtige pompflacon is, dus ik zie alle stukjes zeep in div. tinten groen en geel erin ronddrijven.

Het resultaat van deze derde haarwasbeurt  is heel anders, tenminste: tijdens het wassen. Ik weet niet of het door de kwaliteit van de zeep kwam (dus deze keer niet het gastenzeepje gebruikt) of doordat mijn haar toch begint te ‘wennen’, maar tijdens het wassen beleef mijn haar zachter dan voorgaande 2 keren. Als het opdroogt is het nog steeds vettig.

De vierde en vijfde wasbeurt:
Het gaat echt steeds beter! Ik was mijn haar om de paar dagen, gewoon omdat ik het zo gewend ben, niet eens omdat ik vet haar heb. Ik vond de pure Olijfzeep niet zo lekker ruiken en ben overgegaan op de Turkse Mardinzeep (de oranje versie met o.a. olijfolie, pistacheolie en betacaroteen), gratis gekregen bij mijn bestelling bij www.olijfoliezeep.nl.  Deze ruikt wel lekker en wast erg goed. Mijn haar is na de vijfde wasbeurt voor het eerst echt piepend schoon. Zo lang heeft het blijkbaar geduurd om alle achtergebleven chemische shampooresten te verwijderen.
Wat ik ook erg leuk vind is dat mijn huid enorm zacht en goed gehydrateerd is geworden. Ik heb geen droge schenen meer! Mijn haar is zo zacht dat ik het 2 dagen niet heb hoeven uitkammen, en toch geen klitten!

6e wasbeurt:
Wow, mijn haar is aan de linkerkant echt weer kleddervet! Zal wel ‘de tijd van de maand’ zijn? De volgende dag nogmaal wassen helpt niets, het is nu nóg vetter. Dus eerst maar es droogfohnen, en dan zet ik krullen met de Baybliss Curl Secret (zie mijn andere blogje). Eerlijk is eerlijk, mijn haar zit nu al 2 dagen fantastisch in de krul!  Het ziet er ook niet vet uit, het voelt alleen vettig aan en laat een viezig stoffig laagje achter in mijn borstel en kam. En… ik heb de hele dag een lichte frituurvet lucht om me heen.

En toen blondeerde ik mijn haar!!!!!
Na het blondeer avontuur, elders op mijn blog te lezen, ben ik weer zo’n beetje terug bij af. Blonderen is natuurlijk een enorme opdoffer voor je haar en ook voor mijn gevoelige hoofdhuid. Ik had echt korstjes en die beginnen nu los te komen. Na wassen met olijfoliezeep en spoelen met appelazijn met water ben ik weer terug bij een kleddervet koppie met wel erg veel volume maar waar je je vingers niet doorheen kunt halen. En er blijft geen model in zitten Ik ben bang dat voor mensen zoals ik, die veel met hun haar spelen (verven, blonderen, krullen enz.) olijfoliezeep misschien niet dé oplossing is. En die frituurvet lucht ie om me heen hangt ben ik ook echt zat. de eerste wasbeurt na kappersbezoek leverde kleddervet haar op, wat op je hooft aanvoelt alsof het niet goed droog is. Mijn haar valt in vette sliertjes en mijn nek is vettig. Bah! Ik heb het nog maar eens met shampoo gewassen, d.w.z. 3 keer! Pas na 3 achter elkaar wassen met gewone shampoo was het voeldoende schoon om te schuimen.
Betekent volgens mij gewoon dat die pure olijfoliezeep daadwerkelijk een vettig laagje om je haar heen legt. Dat is die groene smurrie die na het borstelen in mijn borstel achterblijft. (Claudia heeft hetzelfde). En ja, dat voelt gewoon erg vies!
Wat blijkt: die Olijfoliezeep laat een laagje vettigheid achter op het haar, wat natuurlijk handig is als je lang haar hebt en het de hele dag in een vlecht of knot draagt (Syie/Marokko enz.) maar als westerse vrouw met een ‘coupe’ die styling vereist vind ik het toch wat minder.

Ik merk dat het resultaat ook erg zeep-afhankelijk is. Die 100% olijfoliezeep is veel te vet voor je haar, maar wél goed als je een droge huid hebt.  Alepp-  en Mardin zepen zijn wat harder, ruiken lekker, wassen beter en doen het ook beter op mijn haar. Misschien heel persoonlijk. Vooralsnog ga ik niet terug naar gewone shampoo, maar deze vettige naar bakolie ruikende kop met ellende trek ik ook niet. Vette nek, vette oren, vet kussen… yagh! Als mijn haar niet goed zit voel ik me ook niet goed. Mijn haar is echt heel erg belangrijk voor me, altijd al geweest.

 

mengvat voor zeep

 

de droogvloer

 

zeepblokken liggen 6 tot 9 mnd te drogen

 

alternatief voor shampoo en een jeukende hoodfhuid: was -of zeepnoten

feb23

Wasnoten

Hoe kom ik hier nu weer op:
Sinds ik in de boeken: stam van de holenbeer, van Jean M. Auel las hoe hoofdpersoon Ayla haar haar waste door het saponien uit de stengels van planten te gebruiken ben ik geïntrigeerd geweest door dit fenomeen. Blijkbaar groeit zeep gewoon in de natuur! How green can you get! Ik ben deze passage nooit vergeten en toen iemand het onlangs op een forum had over ‘zeepnoten’ wilde ik meteen uitzoeken wat dat zijn. Zeepnoten… heel interessant.

Wat is een zeepnoot?
Zeepnoten of wasnoten groeien in o.a. India, Indonesie, Jjapan, China en Amerika aan de zeepnotenboom en worden daar nog steeds gewoon gebruikt om mee te wassen. Online en ook op youtube kom je veel informatie tegen over zeepnoten of wasnoten. (soapnuts). Een zeepnoot is eigenlijk geen noot maar een bes, het saponien zit in de schillen van deze bes. Jammer dat het hier te koud is, als je zo’n boom ik je tuin had hoefde je nooit meer zeep te kopen.  Met zeepnoten kan je echt  alles wassen: huid, haar, lijf kleren, spullen… het is mild ontvettend en bacterie dodend.  Leek me fantástisch! Dus na een beetje rondvragen en blogs lezen heb ik bij steviahouse.nl een proefzakje zeepnoten gekocht. (normaiter koop je ze per kg, maar ik wilde voorzichtig beginnen)
Hoe zien ze eruit:
Als kleine bruine gerimpelde bolletjes of halve bolletjes, de bes is er al uit gehaald.

zeepnoten liggen te drogen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hoe gebruik je het:
Om mee te wassen. Je kunt er zo’n beetje alles mee wassen, bijvoorbeeld in plaats van wasmiddel. In het bijgeleverde zakje kan je 5 noten doen, en dit mee laten draaien met de was. Het schijnt de was heel goed schoon te maken, en je kunt de noten tot 5 wasbeurten gebruiken. Of in de bestekbak van je vaatwasser. Als je ze in kilozak zou kopen heb je dus echt goed waar voor je geld.

Hoe gebruik je het voor huid en haar:
Online en op youtube kom je een heleboel manieren tegen om shampoo van soap nuts/soap berries te maken. Ik koos voor de meest simpele manier: http://www.youtube.com/watch?v=htqbEn87l54
Ik heb 3 wasnoten in een schuim-pompflacon gedaan. Het flesje had ik nog bewaard, er zat ooit Syoss mousse-haarverf in. Ik vulde het flesje voor de helft  met water. Ik heb het een dagje laten staan. Het water wordt dan bruin en ruikt een beetje zurig. Niet vies, juist heel natuurlijk, ik vind het een beetje naar olijven ruiken met een tikkie boomschors. Toen ik het flesje schudde kwam het direct vol met een dik , wit, lobbig, romig schuim. Ik heb mijn haar hiermee gewassen, en ook mijn lichaam. (pas op de ogen, het prikt).

een keer schudden geeft al een boel schuim, en het blijft schuimen, en schuimen, en schuimen!

Wat vind ik ervan:
Ik vind het eigenlijk wel oké! Het maakte mijn haar goed schoon, maar mijn chemisch behandelde (haarverf) haar werd wel erg stug en ik had toen nog geen appelazijn in huis om het haar mee na te spoelen. Gewone azijn werkt maar half zo goed.
Ik heb het ook als scheerschuim voor mijn benen gebruikt en dat werkte ook goed, maar prikte wel in kleine wondjes.

 

 

 

Weetjes:

  • wasnoten/zeepnoten/wasbessen, het is allemaal hetzelfde velletje van de bes van de zeepnotenboom. 
  • te gebruiken voor echt alles wat je wilt wassen!
  • bij vlekken in textiel een vlekverwijdereaar
  • te koop bij o.a.:
  • www.steviahouse.nl/infocentrum/indiase-wasnoten/wat-zijn-wasnoten
  • bij Marqt supermarkten, van het merk: Seepje
  • kant en kaar als Biova shampoo

Wasmachinemethode

 

 

alternatief voor shampoo en een jeukende hoodfhuid: bakingsoda methode

feb8

Soms is teruggrijpen naar vroegere wijsheid beter dan moderne wijsheid. Oh had mijn oma dit maar geweten! Arme vrouw, zij geloofde onvoorwaardelijk in alles wat de moderne tijd haar te bieden had. Oma had vaak last van gekmakende jeuk op haar hoofd. Ik heb het helaas ook, vaak worden vakanties, feestjes en etentjes voor mij verpest door plotseling opkomende hevige jeukaanvallen op mijn hoofd (maar daar heb je het natuurlijk niet over in gezelschap!) Tijdens een jeukaanval krab ik mijn hoofdhuid tot bloedens toe open. Ik heb zelfs wel eens een paar uur tussendoor vrij moeten nemen van mijn werk om snel snel thuis mijn haar te wassen wegens zo’n aanval! (toen zat hebt bloed al onder mijn nagels). Teatree olie helpt, maar dat ruikt zó sterk dat mijn lief er spontaan ademhalingsproblemen door krijgt. Geen ff snel onopvallende oplossing aan de eettafel dus.

Als je een jeukende hoofdhuid bespreekbaar maakt heeft iedereen wel dé oplossing voor je, namelijk: hun eigen shampoo. Want die is goed, zij krijgen daar zelf toch ook geen jeuk van! Dus heb ik  thuis inmiddels 2 kratjes vol met verschillende goedbedoelde mij aangeraden flesjes shampoo en cremespoeling. En á minimaal €2,95 per fles (vaak nog veel duurder) zijn dat ware schatkisten geworden! Maar er is er niet eentje, ook niet de medicinale shampoos en die peperdure designershampoos, die mij niet achterlaat met de kriebels.
Shampoo totaal chemisch, een lekkere mix van superontvetters, huidverwekers, siliconen, parabenen, terugvetters, glansmiddel en en lekker luchtje. Super chemisch, ondanks ‘natuurlijke’ toevoegingen (meestal een fractie van het een of andere extract). Ook zit er een plakmiddel in wat vuil aantrekt, zodat je lekker vaak je haar gaat wassen en dus veel meer shampoo koopt. Dat wat wij ‘zeep’ noemen heeft al zo’n dertig jaar niets meer met zeep te maken, maar is een chemische detergent (superontvetter). Het haar hoeft ook niet meer schoon te zijn om schoon aan te voelen, daar zorgen de siliconen wel voor. Dus is het eigenlijk best logisch dat steeds meer mensen hier last van krijgen. Sommigen acuut, anderen, zoals ik, bij wie de overgevoeligheid langzaam opbouwt tot je op een dag ineens helemaal nérgens meer tegen kunt. Dat punt bereikte ik ongeveer twee jaar geleden. Voor die tijd was ik gevoelig, na die tijd had ik gewoon constant jeuk op mijn hoofd.

Tot 5 februari 2014.
Via facebooks  energieke vrouwenacademie kwam ik in contact met vrouwen die wat meer nadenken over wat nu echt gezond is, groen en natuurlijk is, die open staan voor oplossingen,  die out of the box denken, en die tijd willen investeren in het anders doen van de dingen in het leven waarvan blijkt dat die op de huidige manier niet goed voor hen werken. Daar merkte ik dat er een boel vrouwen zijn met hetzelfde shampoo/jeuk probleem. En ook zag ik ineens dat er een boel dames zijn die hun haar helemaal nooit meer met shampoo wassen, en die na een paar weken doorbijten uiteindelijk prachtig glanzend, vol en dik haar kregen, net als onze overgrootmoeders vroeger hadden! Niks vet, niks jeuk, niks stank! Ook las ik er tips om mijn haar op een heel andere manier te gaan wassen en jeukvrij te worden.

Een van de zeeploze manieren is de bakingsoda methode, ook wel de no poo methode genoemd.

Ik ben daar op woensdag 5 februari 2014 mee begonnen en al is het wat raar, het werkt!

Het Principe

Op een milde manier herstellen van de natuurlijke staat van haar en hoofdhuid. Het haar is gewend geraakt aan zeer ontvettende chemische shampoo en je hoofdhuid is gewend om dit te compenseren met extra talgaanmaak. Die balans moet zich herstellen. Het kan een paar weken duren voordat haar en hoofdhuid zich aan deze zeer milde methode van reinigen hebben aangepast.  Je haar kan de eerste weken iets vettig aanvoelen. Houdt moed. Als je hier doorheen bent, maakt je hoofdhuid veel minder talg aan en wordt de tijd tussen wasbeurten steeds langer en langer. Deze methode werkt ook heel goed tegen hoofdschimmels, roos en andere huid-ellende op het hoofd. Uiteindelijk bereik je de natuurlijke staat van je hoofdhuid, jeuk en roos vrij!  Je haar is dikker, voller en gezonder, en dat zie je!

Wat heb je nodig

verbluffend weinig: 1 eetlepel baking soda/zuiveringszout, kokend water en een spuitfles.

baking soda van het merk arm & Hammer, voor 2 euro te koop bij tokos. niet verwarren met bakpoeder, da’s iets heel anders! 

 

Recept:

  • – doe 1 eetlepel baking soda in een mok.
  • – Schenk een beetje kokend water erop en roer meteen om tot het niet meer bruist.
  • – Even laten bezinken en als je nog wit poeder ziet dan weer wat kokend water erbij doen en roeren.
  • – Ga hiermee door tot de soda niet meer bruist.
  • – Laat iets afkoelen.
  • – doe het in een lege spuitfles.
  • – Vul de fles aan met warm water.
  • – klaar voor gebruik!

Gebruik

Gebruik de baking soda shampoo op droog haar. Spuit het vooral op de hoofdhuid, want daar is het het vetst. Masseer het heel goed in met de vingertoppen. Neem hier de tijd voor en doe de gehele hoofdhuid. De shampoo moet goed in contact komen met het vet op huid en haren. Laat het nog zeker 3 minuten inwerken daarna uitspoelen.  De eerste paar keer kan je haar heel droog en stug aanvoelen, dat gaat over.
Als je haar niet lekker schoon is na het wassen, masseer dan de volgende keer wat langer door en/of laat het mengsel langer inwerken. Vindt je eigen perfecte manier.
Je kunt eventueel een paar druppels etherische olie toevoegen aan deze ‘shampoo’ maar houdt hierbij wel rekening met de eigenschappen van de etherische olie. Geuren als lavendel, ylang-ylang, of passievrucht zijn heerlijk, maar je kunt het ook heel goed zonder luchtje doen.

Cremespoeling

Als je haar stug aanvoelt (bij mij de eerste keer wel) dan kan je het na het wassen naspoelen met appelazijn. Het moet echt specifiek appelazijn zijn, dat werkt zeker 50% beter dan gewone azijn. Het is te koop bij eco-winkels. En nee, dan ruikt je haar niet zuur! Doe een flinke scheut appel azijn in een beker of flesje, vul het aan met dezelfde hoeveelheid water en spoel je haar hiermee. Even laten inwerken, uitspoelen en klaar! Gewone azijn kan ook, maar vooral appelazijn laat je haar mooi glanzen en de azijn lost alle laatste restjes vet en bakingsoda op.

Wát een ontdekking en in een klap minstens 75% minder jeuk. Wow!

Mijn no poo ervaringen vanaf 5 februari 2014

 

1e keer
Mijn haar voelt na de eerste keer no poo aan als een en al klit en touw. Waarschijnlijk ook omdat ik gewone azijn gebruikte. na het wassen bleef ik achter met een gloeiende hoofdhuid van al het inmasseren, maar nee: GEEN JEUK! Mijn haar was dan wel wat stugger, maar had ineens wel enorm veel volume. En ook de volgende dagen heb ik geen jeuk gehad, behalve één plekje toen ik een regenbui op mijn kop kreeg.
2e keer
Gisteren één jeukplekje na die regenbui. Ik heb de plek licht gemasseerd met een beetje bakingsoda mengsel (want ik had een hele fles gemaakt) en ja hoor: jeuk weg! Niet meer teruggekomen! Zojuist mijn haar voor de tweede keer met bakingsoda gewassen. Voelt lekker en mijn haar is opzienbarend minder stug dan de vorige keer.
Het enige nadeel wat ik kan bedenken:
Ik mis het shampoo gevoel, en het schuim. We hebben geleerd dat dát wassen is, met veel shampoo en veel schuim. Overigens is dat schuim  kunstmatig en door de jaren heen steeds meer en meer toegevoegd aan onze wasmiddelen, maar ja, we zijn het inmiddels wél gewend: schuim = schoon (denken we).  Dat is dus een idee wat ik moet gaan afwennen.
Ik zal deze no poo methode blijven gebruiken, afgewisseld met andere natuurlijke wasmethodes, tot mijn haar zo gezond is geworden dat ik nog maar heel af en toe hoef te wassen.

blaasontsteking zelf genezen en voorkomen

jan4

To pee or not to pee, that is the question!

Ineens voel je het: je hebt aandrang om te plassen, maar als je plast zijn het maar een paar druppeltjes, al dan niet met bloed. En het doet zeer alsof je kokende glassplinters plast. Het doet zó vreselijk veel pijn, pijn tot in je voetzolen, pijn tot in je kaken! Je voelt je ellendig, koud en rillerig. Oh nee hé, blaasontsteking! (Cystitis/urineweginfectie)

Ik heb al blaasontstekingen vanaf mijn zevende, tot ik zo’n tien jaar geleden eindelijk doorkreeg wat ik fout deed en wat ik moest doen om het te genezen. Nu heb ik er al jarenlang geen last meer van. Ik zal je dus vertellen wat ik inmiddels weet, en wat je zelf kunt doen om die nare blaasontstekingen te voorkomen en te genezen. Mijn methode wordt inmiddels door heel veel vriendinnen, kennissen en collega’s met succes toegepast, dus ik kan gerust zeggen: het werkt!

De oorzaak:
Even kort door de bocht, op internet is er al genoeg info over te vinden.
In de endeldarm bevinden zich bacteriën, waaronder de Escherichia Coli. Die bacteriën horen daar te zijn. Tussen de anus en de vagina zit maar een klein stukje huid: het perineum. Het gebeurt dus soms dat de bacteriën die in de anus thuishoren onverhoopt terecht komen in de urinebuis. Nu is de urinebuis bij vrouwen veel korter dan bij mannen en hoe korter de buis, hoe sneller de bacteriën in de blaas terecht komen. Blaasontsteking is dan ook altijd beschouwd als vooral een typisch vrouwenkwaaltje en werd/wordt als zodanig nooit zo heel erg serieus genomen. (Brandende blaas, huisvrouwen ongemak, kou op de blaas…). Dat zou wel moeten want als die bacteriën via de urinebuis in de blaas terecht komen gaan ze zich daar als een gek vermenigvuldigen en het  resultaat is een infectie: Blaasontsteking. En blaasontsteking is een hele agressieve ontsteking die via je blaas kan doorslaan naar je nierbekken. Vat het niet licht op: een blaasontsteking is erg pijnlijk, maar een nierbekkenontsteking is echt heel gevaarlijk!

Hoe herken je een blaasontsteking:

Dat verschilt. Sommige vrouwen voelen er niet zoveel van, anderen (ikke dus) slaan dubbel van de pijn. De bekendste klachten zijn:

  1. constante aandrang om te plassen
  2. hele kleine beetjes plassen, soms maar een paar druppeltjes
  3. pijn bij het plassen, of een branderig gevoel. Soms en beetje, soms heftig, soms voelbaar tot in de voetzolen of de kaken
  4. soms bloed in de urine
  5. rillerig gevoel/koorts
  6. pijn in de onderbuik
  7. troebele/donkere urine

Genezen:
Voor alle duidelijkheid: Het is bij een beginnende blaasontsteking niet nodig om een antibioticakuur te nemen, maar wél als je al langere tijd met de blaasontsteking rondloopt, of als de ontsteking blijft aanhouden. Neem in dat geval gewoon geen risico en ga naar je huisarts, voor een antibioticakuur. Die kuren zijn door de jaren heen steeds zwaarder geworden omdat de bacteriën steeds resistenter zijn geworden. De huisarts zal je vragen om ‘een gewassen plas’. Dit betekent dat je eerst een klein beetje urine moet laten lopen voordat je de rest in een schoon potje plast. De eerste plas van de ochtend is het beste, daarin zitten de meeste bacteriën. Als je vaker last hebt is het handig om altijd een bij de apotheek verkrijgbaar afsluitbaar containertje paraat te hebben. (anders is het zo zonde van je dure tupperware!)

Als je bij de eerste tekenen van een blaasontsteking onderstaande stappen uitvoert dan heb je een hele grote kans dat je daarmee kunt volstaan en al binnen een ochtendje flinke verbetering merkt. (werkt in ieder geval al jaren goed voor mij en mijn vriendinnen, kennissen en collega’s!)

Je hebt 3 dingen nodig:
A – Solidago complex van dr. Vogel
B – extra geconcentreerde cranberry pillen. Ik gebruik cranberry Xtra van Lucovitaal, maar het merk maakt niet uit, als het maar extra geconcentreerd is.  De pure cranberry zonder overige toevoegingen volstaat.
Solidago is vochtafdrijvend, en in Cranberry zit een enzym wat de urine voor de Escherichia Coli bacterie ongeschikt maakt om zich te vermenigvuldigen.  Ik ben geen fan van het wegdrinken van liters cranberrysap. Je weet nooit of er wel genoeg van het juiste enzym in een fles cranberrysap zit en moet echt meerdere  flessen wegwerken voor het en beetje resultaat geeft. Plus het is mij te zuur en al dat zuur moet je later ook weer via je arme beschadigde urinebuis uitplassen!
C – liters Water!

Wat moet je doen:

  1. vul 2 literflessen met water, en per fles 20 druppels Solidago. Flink doordrinken tot beide flessen leeg zijn. (en geloof me, dat is best zwaar!
  2. slik tegelijk een dubbele aanbevolen dosis van de cranberry pillen en herhaal dat nog 2 x, om het uur.
  3. Plassen, plassen, plassen en spoelen, spoelen, spoelen! Je zult merken dat het plassen vrij snel al makkelijker gaat, en minder pijn gaat doen.

Blijf de rest van de dag lekker thuis, drink een paar dagen extra veel water en blijf je blaas schoonspoelen.

Tips om je wat comfortabeler te voelen:

  1. Slik een pijnstiller (ligt voor de hand, maar niemand denkt eraan!)
  2. Maak een warme kruik en ga daarop zitten, echt, het verlicht de pijn.
  3. Houdt je voeten warm. Een kruik onder je voeten helpt (er loopt een zenuwbaaan van blaas naar de voetzolen).
  4. Als plassen erg pijn doet helpt het om tijdens het plassen warm water langs je … te laten lopen. Zo spoel je ook meteen de dode bacteriën weg!

Voorkomen is beter dan genezen:

  • Ga plassen als je aandrang voelt, houdt je plas niet op.
  • Neem de tijd om te plassen, plas rustig (niet teveel persen) en plas ook je blaas helemaal leeg tot de laatste druppel.
  • Na het toiletbezoek altijd van voren naar achteren afvegen, nooit andersom, anders veeg je die anus bacteriën zó je vagina in en richting urinebuis.
  • Draag geen stringetjes! het stukje stof schuift heen en weer en vormt een directe (vaak vochtige en broeierige) verbinding tussen de anus en de plasopening. Sinds de dames strings zijn gaan dragen zijn blaasontstekingen en vaginale infecties flink toegenomen.
  • Draag geen synthetische slipjes. katoen met lycra kan wel, maar geen polyester of viscose  aan je kruis.
  • Hoe modern het ook mag zijn: geen anale sex, ook niet met vingers enz. om overduidelijke redenen. (achter moet achter blijven, voor blijft voor).
  • Na de sex niet in slaap vallen, maar altijd eerst even gaan plassen, hoe moe je ook bent.
  • Geen natte lappen aan je kruis, houd bij zwemmen dus rekening met je blaas en verwissel je natte badpak voor een droge als dat mogelijk is. (een pareo kan uitkomst bieden)
  • Zorg dat je altijd cranberrypillen bij je hebt en slik ze van tevoren, als je iets gaat doen waarbij de blaasgevoeligheid kan toenemen, zoals sauna, zwemmen, sex enz.
  • Neem op vakantie altijd cranberrypillen en Solidago mee. Dit heeft voor mij al menige vakantie gered!
  • Houdt je voeten warm. klinkt raar, maar denk aan die zenuwbaan die van je voetzolen naar je blaas loopt. Draag slippers of sloffen als het koud is en in het zwembad en loop op vakantie niet blootsvoets over koude tegels.
  • Bij de eerste tekenen van blaasontsteking begin je meteen met het innemen van extra cranberrypillen, en Solidago met veel water.

Tips van Tinkie:

Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar ik als ik een blaasontsteking krijg merk ik dat meestal s’morgens heel vroeg, Die rot bacteriën hebben zich dan lekker de hele nacht kunnen vermenigvuldigen, tot ik wakker wordt om te gaan plassen en merk dat het goed fout zit. De winkels zijn dan nog lang niet open en ook mijn huisarts ligt dan nog op één oor. Ik zorg er dus altijd voor dat ik Solidago en Cranberry in huis heb, het ligt in mijn ladenkastje op het werk, en zit standaard in mijn toilettas voor in de sauna, zwembad of voor op vakantie. Ook heb ik altijd een paar cranberrypillen in mijn tas, voor onderweg. Cranberry zit tjokvol vitamine C, dus je kunt het ook iedere dag, in een normale dosis, slikken.

Slik voordat je naar sauna, zwembad of ergens logeren gaat een flinke dosis cranberry. Helpt een boel ellende te voorkomen.

Op vakantie doen we dingen die we naders niet doen. We lopen uren in een nat badpak , eten anders, we drinken vaak meer alcohol en hebben vaak extra veel sex. Ik slik op vakantie zo wie zo iedere dag mijn cranberrypil. Het helpt me alweer jaren om een blaasontsteking te voorkomen.

Onthoud de medische term voor blaasontsteking: Cystitis. Alle apothekers in de wereld kennen dit woord en weten precies hoe ze je kunnen helpen.

Vond je dit een interessant stukje, laat je dan een reactie voor me achter?

Nikki Buns, de beste lowcarb tarwe en -glutenvrije bolletjes ooit

jan1

1-IMAG0327

 

Beste allemaal, ik MOET dit gewoon met jullie delen!

Ik ben al 15 jaar op zoek naar broodvervangers vanwege mijn tarwe intolerantie. Mijn lijf kan die moderne dwergtarwe die wij in de westerse wereld sinds de jaren tachtig eten gewoon niet goed verteren. En al zijn lijnzaadcrackers best lekker, na een paar jaar wordt het toch wel saai! Deze bolletjes, ik noem ze Nikki Buns omdat ik het recept van vriendin Nikki kreeg, zijn wat mij betreft dé allerbeste tarwevrije broodjes die ik ooit heb geproefd. (en geloof me, ik heb er al heel wat geproefd en gemaakt). De broodjes zien er goed uit, zijn in de koelkast dagenlang houdbaar en zijn zelfs te toasten, zodat je eindelijk weer eens een lekkere tosti kunt eten! Nikki stuurde mij het recept in het Engels, en ik heb het vertaald in het Nederlands.
Voordeel: het heeft maar 6 ingrediënten nodig, is lowcarb en glutenvrij en zó gepiept en je maakt er 4 of 6 bolletjes of 2 broodjes van.
De meeste Lowcarbers hebben ingrediënten zoals Psyllium en innulinevezels en amandelmeel standaard in hun keukenkastje staan. Amandelmeel is niets anders dan fijngemalen amandelen (zonder het bruine velletje). Je kunt amandelmeel kant en klaar bij de Turkse, Chinese en Surinaamse winkels en bij bakkerswinkels of bijvoorbeeld bij ‘de Tuinen”kopen, maar als je een goede keukenmachine hebt kan je het ook zelf malen.  

Ingrediënten:

  • 1 en 1/4  cup amandelmeel (een cup is een inhoudsmaat, gebruik hiervoor een maatbekertje)
  • 5 eetlepels psyllium-innulinepoeder (Kruidvat, bruine pot darmreiniger, GEEN COLON CLEAN nemen)
  • 2 tl bakpoeder
  • 3 eiwitten
  • 1 cup kokende kippenbouillon (of water met wat extra gejodeerd bakkerszout) Kippenbouillon klinkt raar, maar het is om de smaak rijker te maken, kokend water met zout werkt net zo goed.

Maken:

* oven voorverwarmen op C 175.
* mix de amandelmeel, psyllium vezels, bakpoeder in een kom zodat je alle klontjes eruit haalt.
* roer de eiwitten erdoor tot een dik stevig deeg. Gebruik dus een stevige spatel of een mixer.
* doe 1 cup water in een pannetje en breng aan de kook. Voeg 1/2/boullionblokje of 1 tl bakkerszout toe.
* giet het nog kokende water op het beslag en roer het meteen snel en hard door (= zwaar werk en het schuimt een beetje) mixer op de hoogste stand, tot het deeg indikt. Het deeg blijft een beetje blubberig en glazig.
* vet je handen in en rol het deeg in 4 of 6 balletjes (of in 2 brood-vormen).
* leg ze op ingevet bakpapier of -plaat. Het deeg zakt uit, maar het zal tijdens het bakken 2 tot 3 x zo groot worden en mooi glad trekken.
* 50-55 minuten bakken voor bolletjes, 50-60 min baktijd voor grotere broden.
* Doe de tandenstoker test om te zien of ze gaar zijn (je weet wel hoe dat werkt)
* Laat de broden helemaal afkoelen voordat je ze snijdt.

Van mijn eerste baksel waren de bolletjes prachtig, maar wel half hol van binnen. Is niet zo erg want dan past er veel beleg in. (há!) Volgens Nikki moet ik volgende keer nog wat harder roeren, dan zijn de bolletjes niet meer hol. 1 bolletje is voor mij overigens een hele maaltijd want vult goed.

Dat van die kippenboullion snapte ik zelf ook niet goed, maar het schijnt smaak toe te voegen? Nikki gebruikt altijd kant en klare boullion, maar ze zei dat water met zout ook goed werkte. Ik heb de mijne met water met 1 tl bakkerszout gemaakt, en dat smaakt prima.

info over de ingredienten:

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/43847-de-gezonde-eigenschappen-van-psylliumvezels.html

http://kiesvoorietsextra.nl/inuline

http://www.verantwoord-afvallen.nl/voeding/amandelmeel-vervanger-voor-meelproducten

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bakkerszout

Over de gevaren van de moderne tarwevariant die wij sinds ongeveer de jaren tachtig in het westen eten:

http://energiekevrouwenacademie.nl/inspirerende-boeken/boeken-over-gezond-eten-en-leven/broodbuik-william-davis/

Ik zou het leuk vinden als je en reactie achterlaat.