vrijdag 28 februari. Vanochtend een hele mooie bos bloemen ontvangen van mijn collega’s van het Centrum voor Studie en Loopbaan (VU). Omdat ik Yvonne en Maaike wil bedanken log ik in op mijn vunet email. Daar zie ik in mijn inbox dat de mensen van SOZ mij toch nog steeds mailen met vragen, verzoeken en goede wensen. Dus heb ik maar even een mailtje aan iedereen gezonden, met uitleg waarom ik er een poosje niet ben. Ook zie ik dat de geplande interne verhuizing op 14 maart a.s. wel doorgaat. Ik wil toch echt proberen om voor die tijd langs te komen om zelf mijn spullen in te gaan pakken. Ik heb op mijn werkplek best was privé spulletjes liggen, plus moet uitzoeken wat mee moet en wat we kunnen weggooien. Het archief zou ik met Maaike gaan aanpakken, maar dat is door mijn ziekte niet. (je denkt dat je overal tijd voor hebt, maar dan gebeurt er iets onverwachts, en klopt er niets meer van). Zelf alles op de nieuwe locatie weer uit pakken zou ook fijn zijn. Maar da’s over een paar weken, dus wie weet kan dat dan wel. (Ik hoop het).
De pijn in mijn knie valt inmiddels mee zolang ik hem maar recht neerleg en geen draaiingen maak, hoe klein ook. Ik merk dat al dat plat liggen niet zo fijn is voor mijn knieholte. Mijn been en enkel zijn nog wel opgezet, maar dat valt te verwachten. Moeilijker vind ik het dat ik er én niet op mag staan én de knie niet mag buigen. Eén van die twee was al ingewikkeld geweest, beiden tegelijk is bijna onmogelijk!
Probeer maar eens op krukken te lopen met één been gestekt wat dus gewoon net zo lang is als het been waar je wel op mag staan en wat dus ook tot aan de grond komt MAAR WAAR JE NIET OP MAG STAAN! En je mag het ook niet naar achteren buigen. Gevolg is een heel ingewikkeld gehompel op mijn krukken, met piepkleine stapjes waar ik echt doodmoe van wordt. Ook raak ik steeds uit evenwicht en val ik bijna om. En dat gehompel moet in ieder geval nog minstens tot mijn consult bij dr. Frenkel op 16 april zo blijven, dus 6 weken of langer! Maandag ga ik naar fysioterapie en hoop dat mij daar wat oplossingen worden gegeven. Volgens de mevrouw van de poli orthopedie van SLAZ zal de fysiotherapeut bepalen wanneer ik weer aan het werk mag.
Minimaal 6 weken invalide zijn, en misschien al die tijd op één hoog moeten blijven zitten… dat is een hele zware opgave! Mazzel dat ik zo’n kleine woning heb. Geen mazzel dat het op de eerste verdieping is en geen tuin heb.
Pieter heeft gisteren een paar handvaten in de deurlijst van het toilet gemonteerd wat het gaan zitten en opstaan een stukje makkelijker en minder eng maakt. Mijn ‘goede’ knie doet inmiddels ook pijn, dus hoe minder die hoeft te dragen hoe beter. Maar op mijn werk zijn die handvaten natuurlijk niet, en áls ik straks al mag gaan werken heb ik geen idee hoe ik dat daar dan moet gaan oplossen.
Mijn wereld is ineens heel klein geworden en bestaat uit mijn stoel in de huiskamer, het toilet en mijn bed. Zo invalide thuis zittend merk je al snel dat ik ineens een boel dingen niet meer kan, bijvoorbeeld iets simpels als in de keuken iets te eten of te drinken halen. Of een kop thee of koffie. Ik kan natuurlijk wel met de nodige inspanning op mijn krukken naar de keuken strompelen, ik kan daar zelfs terwijl ik me aan alle kanten vast hou iets te eten of te drinken pakken of maken, maar kan het vervolgens niet meenemen naar mijn stoel in de kamer. Ik kan geen boek uit de kast pakken en meenemen, de lampen niet aandoen, de zonwering niet laten zakken of mezelf aankleden… heel frustrerend.
Mijn dag/nachtritme is compleet verstoord. Ik ben doorlopend heel erg moe en doordat ik overdag geregeld in slaap sukkel kan ik pas halverwege de nacht weer in slaap vallen. Goed slapen lukt niet, omdat ik niet op mijn zij kan liggen.
Ik ben wel heel blij met de elektrisch verstelbare stoel die ik een paar maanden geleden van iemand kreeg. Het is geen erg mooie stoel, maar wel oerdegelijk van leer met hoge armleuningen, en een verstelbare rugleuning en voetensteun. De voetensteun kan niet helemaal horizontaal meer, maar met 2 kussens erop kan ik mijn been redelijk goed hoog en gestrekt houden. Om op te staan klap ik dan de voetensteun weer helemaal naar beneden. Op de bank zitten is beter en een stuk zachter, maar dat hebben we geprobeerd en kan van onze lage bank alleen maar opstaan als als Pieter me eruit tilt. Inmiddels inmiddels heb ik wel heel erg pijn in mijn onderrug van al dat zitten. Mijn linker heup doet ook zeer, van al het in zijn artrose-uppie mij te moeten dragen. Valt niet mee.
Zelfredzaanheid. Pieter heeft vanaf dinsdag jl geen werk aangenomen om voor mij te zorgen, maar kan daar natuurlijk niet mee blijven doorgaan. geen werk geen inkomsten! en werk vinden is al moeilijk genoeg. Dus hij gaat vanaf morgen weer werken, en dan ben ik za en zo, en de komende di t/m vr van 8.00 tot 18.00 helemaal op mezelf aangewezen. Morgen en overmorgen komt Claudia me lunch brengen, maar de komende week ben ik overdag helemaal alleen. Ik zie daar best tegenop. (is ook erg eenzaam). Maar misschien valt het wel mee.
Hoera voor het internet en facebook vriendinnen! Ik ben dus een beetje gaan zoeken naar handige oplossingen om het leven voor mij tijdelijk iets makkelijker te maken. Pieter kwam met die handvaten in het toilet en bedacht dat een klein tafeltje wat ik over me heen zou kunnen schuiven ook wel heel handig zou zijn. (handy table). Dus ik googelen en zoeken maar die tafel was ooit bij blokker te koop, maar nu niet meer. Ineens kwam een vriendin op facebook met de oplossing: probeer het te lenen bij een thuiszorgwinkel! En dat is gelukt, Pieter kan vanmiddag bij de Cordaan/Vegro zorgwinkel op de Bilderdijkstraat een opklapbare rolstoel, een in hoogte verstelbare douchekruk en een bedtafeltje ophalen. Ik kan de spullen tot 26 weken gratis van ze lenen. Door die douchekruk kan ik zittend douchen, en ook weer opstaan zonder op mijn smoel te gaan. Jammer genoeg is mijn huis veel te klein en zijn de gangen veel te smal om de rolstoel thuis te kunnen gebruiken, maar met een beetje mazzel mag ik van de fysioterapeut binnenkort misschien toch aan het werk in de rolstoel! En in de tussentijd kan Pieter of mijn vriendinnen me me de straat op nemen. Dat binnen zitten is erg hoor! Maar die trap zien af en op te komen is minstens net zo erg!
Douchestoel
tafeltje
zaterdag 1 maart
Mijn eerste dag alleen thuis. Ik slaap eindelijk een hele nacht door, want kan voor het eerst ook weer op mijn zij liggen. Pieter maakte me wel midden in de nacht wakker omdat ik mijn knie teveel had gebogen. Oei!
Mijn lief moet werken en is al vroeg weg. Ik slaap door tot half elf en wordt eindelijk eens uitgerust wakker. Pieter is extra vroeg opgestaan om te stofzuigen, een beetje op te ruimen, af te wassen en een soort overlevingsstation om mijn stoel heen in te richten. Dus als ik de kamer in hobbel zie ik een thermoskan koffie, een thermoskan heet water, theezakjes, een boerencake, veel fruit en en flesje water naast mijn stoel staan. Nou, daar houd ik het wel een dagje me uit, tot mijn lief rond 18.00 weer thuis komt.
Vriendinnetje Claudia zal straks even een speltbroodje komen brengen. Ik kan helaas mijn ‘groen, vers, natuurlijk, tarwe -en suikervije dieet even niet volgen, want ik niet goed genoeg staan om de recepten te maken. Jammer, even geen Nikki Buns, verse salades, kokosbroodjes of lijnzaadcrackers. Ik ben wel bang dat de moeizaam verloren kilo’s er weer snel aan zullen komen.
Ik merk dat ik iets wat handiger wordt met de krukken en iets minder bang om te vallen en pas me langzaam aan aan de nieuwe situatie. Flesjes met water kan ik in mijn zakken meenemen, kleine spulletjes ook en mijn boek klem ik onder mijn arm.
Ik voel me vies en klef, maar douchen kan ik pas als P. thuis is, want dat is veiliger én ik kan mezelf niet afdrogen. We grappen daar maar een beetje over, zo van, ‘wacht maar, over dertig jaar moeten we dit iedere dag bij elkaar doen!’ Maar ik heb het er erg moeilijk mee, dat afhankelijk zijn van een ander voor de meest simpele dingen, en steeds alles moeten vragen. Gelukkig is wc bezoek een stuk makkelijker geworden sinds Pieter die handgrepen in de deurpost heeft gemonteerd.
Ik zit hier aan mijn kleine verstelbare tafeltje (te leen van thuiszorg) maar gewoon een beetje te zijn.
Maar OMG wat ben ik dat zitten in die stoel zat! Door dat zitten met mijn been gestrekt en omhoog komt er vanalles in de knel. Pijn in mijn rug, pijn in mijn kont, pijn in mijn heupen. ’s Morgens ben ik nog redelijk soepel, maar tegen de avond kan ik me bijna niet meer bewegen.
zondag 2 maart
Erg slecht geslapen. Ik ben al vanaf 6 februari ziek en zit dus eigenlijk al een hele maand met mijn benen omhoog. Mijn hele achterkant doet pijn, pijn in mijn onderrug, pijn in mijn nek, pijn in mijn stuitje, pijn in mijn knieholte. En ik kan niet slapen omdat mijn knie pijn doet als ik op mijn zij draai. Pfff!