Korte versie: Is het mogelijk om in één behandeling  je vaker donker geverfde haar goed blond te krijgen met Syoss 13-0. Antwoord: Nee! Ben ik fan? Nee! Mijn haar is als stro, kan niet meer gestyled worden, ik kan er met mijn vingers niet doorheen als het nat is en valt uit. Hele huis vol blonde haren.

Conclusie: Schwarzkopf Color Ultimate chocolade bruin is supersterke haarverf, en bijna niet weg te krijgen als je weer lichter wilt, en zéker niet met Syoss 13-0

Traject in 4 fasen:

Beginkleur: Schawarkopf Color Ultimate chocoladebruin, meerdere malen bijgewerkt over een periode van een klein jaartje. (perfecte zij het erg hardnekkige dekking).
22-3-2014 Ontkleurd met Syoss 13-0, resultaat: Henna/ORANJE met witte uitgroei.
23-3-2-14 Nogmaals ontkleurd met Schwarzkopf Intensive Blond, resultaat: licht oranje met gele uitgroei!
daarna een ‘normale’ tint toegevoegd: Schwarzkopf Color Ultimate Donkerblond

Lange versie: Als jullie mijn voorgaande blogs hebben gevolgd weet je dat ik probeer om te stoppen met chemische shampoos, huidproducten en zeep enz. Maar er is een factor die dat toch wel ingewikkelder maakt: mijn haar bovenop is inmiddels 75% wit/grijs en het groeit loeisnel. Dit betekent dat ik om de 2 weken een witte uitgroei van een cm heb. daarvoor ben ik te ijdel, dus als ik mijn haar donker heb betekent het iedere 2 weken uitgroei wegwerken. Nu is Schawarzkopf Color Ultimate daar echt perfect voor (zie mijn eerdere blog hierover) maar het betekent ook iedere keer een flinke chemische aanslag op mijn toch al gevoelige hoofdhuid. Twee weken geleden heb ik de uitgroei weer weggewerkt, en sindsdien heb ik weer jeuk en bultjes.

Tijd om weer de afweging te maken: donker blijven verven (= mijn natuurlijke kleur) of toch maar weer blond maken en dan veel minder vaak te hoeven bijkleuren.

Wikken, wegen… en toen deze fotos van vorige jaren tegengekomen. Dat gaf de doorslag: blonde it is!

Voordat jullie gaan zeggen: ‘waarom ben je niet naar de kapper gegaan’? Kappers weigeren meer dan een paar tinten lichter te gaan. Ik begrijp dat ook wel, het is een enorme klus en je kunt geen goed resultaat garanderen. Het enige wat de kapper met mijn haar wilde doen is hilighten, en sorry, dat kost me zomaar €90 en ik vind het nog lelijk ook, donkerbruin haar met van die lichtblonde plukken. Zelf doen dus!
Nu heb ik al heel wat ervaring met van de ene naar de andere kleur gaan, ik ga bijna jaarlijks van donker naar blond en weer terug naar donker en dan weer een keer naar blond enz. enz. en vindt het ook niet eng om te doen.
Ik weet: Hoe extremer het kleurverschil, hoe moeilijker het is. Om van blond naar MOOI donker te gaan heb ik mijn haar steeds gekleurd met Schwarzkopf Color Ultimate, en dan met een ‘warme’ chocolade of mahonie-tint,  dus met een roodpigment. Zo voorkom je dat het een groene gloed krijgt. Maar dat rood laat zich niet zo makkelijk verwijderen.
Ik weet dus van tevoren al dat het heel moeilijk gaat worden om mijn haar nu weer blond te krijgen, ook omdat Color Ultimate een hele goede en sterke haarverf is.  Het bruinpigment krijg je er met de juiste ontkleuring wel goed uit, maar roodpigment is lastig  en wordt bij blondering meestal knal-oranje.  Op de linker foto (vorige zomer met nét geblondeerd haar) is dat rossige nog een beetje terug te zien. Gelukkig vervaagt het rode altijd langzaam, ok door zonlicht en zwemmen enz.  Wat blonderen nog moeilijker maakt is dat de blonderingen steeds milder zijn geworden, want natuurlijk prachtig is, maar mij niet echt helpt.

Oké, van donkerbruin geverfd haar naar blond is dus mogelijk, maar moeilijk, en daarom doe je het in meerdere stappen.

1. Kleur eruit: Ontkleuren, soms meerdere malen. Geverfd haar kan rossig of oranje worden.
2. Kleur erin: Blonderen.  Asblond neutraliseert het rood nog verder.Trucjes om blond haar met een rode gloed wat minder rossig te krijgen:
   * Wekelijks een haarmasker met Head and Schoulders Classic. Dit werkt echt, maar niet in één keer!
   * Geregeld wassen met zilvershampoo. Je weet wel, die shampoo waar ouderen hun grijze haar mee wassen.  En nee, daar krijg je geen mrs. Slocombe haar van!
   * En natuurlijk vanaf de eerste blondering geregeld een goede conditioner gebruiken om je haar in conditie te houden.
   * Een keratinebehandeling bij de kapper is ook een goed idee, je haar blijft daarna nog wekenlang zacht en glanzend.

Ontkleuren is moeilijk als het haar vaker geverfd is en als er veel roodpigmenten zijn gebruikt. Roodpigmenten zitten in alle kleurnuances met een ‘warme gloed”. 

Waar je ook rekening mee moet houden: de uitgroei wordt het lichtst. De punten en de lengte van je haar zijn meestal veel vaker geverfd dan de uitgroei, de uitgroei blondeert daardoor veel beter dan de rest.
Als je van geverfd donkerbruin naar blond wil gaan heb je een goede en extreme blondering nodig die zo’n 5 á 8 tinten oplicht (die info vind je op de verpakking).  Een blonde kleuring heeft wel een oplichtende factor, maar dat is bij lange na niet genoeg om de bruin en roodpigmenten te verwijderen. (Ondanks wat achterop de verpakking staat. Die info is bedoeld voor natuurlijke haarkleuren, niet voor geverfd haar). Trap daar dus niet in en verwacht gewoon lichtrood!

Normaliter gebruik ik als ik van donker naar blond terug wil óf 2 pakjes highliter, of een pakje coupe soleil, of  ‘Schwarzkopf Intensive Blonde’. Vooral de coupe soleil werkt als een tierelier, maar kan ik nergens meer vinden.
Ik koos dus deze keer voor Syoss Lightners Ultra Plus nummer 13-o, ‘with high performance lightening agents and professional anti-yellow care’. Dat beloofde veel goeds! Syoss heeft 3 blonderingen, en 13-0 is de meest extreme. Syoss claimt dat het een ontkleuring  én blondering in één is, het was in de aanbieding bij Kruidvat, dus ik kocht 2 pakjes.Ik dacht: ‘laat ik es wat nieuws proberen’ en voor tien euro kon ik aan de slag.

Eerste regel bij blonderen: Zorg dat je alles in huis hebt, plus een ‘backup plan’ bijvoorbeld een donkerblonde verf. Je wilt niet met een knaloranje kop op de winkel in moeten om een andere kleuring te gaan kopen of…. op je werk komen omdat de kleuring anders uitpakt dan je dacht.

Tweede regel bij blonderen: zorg dat je haar minimaal 2 dagen niet is gewassen.
Je hebt het laagje vet nodig als bescherming voor je hoofdhuid!

Derde regel bij blonderen: Bescherm je huid. Als je een gevoelige huid hebt loont het om de huid vlakbij de haargrens met creme in te smeren. Vergeet je oorschelpen niet. Die blondeercreme brandt!

Ik heb eerst een lokje haar afgeknipt, om de blondering uit te proberen, en was tevreden met het resultaat: meer lichtbruin dan rood, een soort van Byoncé blond. Dus ik heb daarna mijn hele haar gedaan. Syoss claimt het haar tot 8 tinten op te lichten, en heeft als innovatie een van blauwpigmenten voorziene conditionercreme, waardoor gele pigmenten geneutraliseerd worden. Het blijkt makkelijk in gebruik, en stinkt bijna niet. Ik gebruikte de 2 verpakkingen want ik heb veel haar en als je extreem van kleur wilt veranderen moet je ervoor zorgen dat je genoeg product hebt om alles heel goed te bedekken.
Het mengen was nog even lastig, omdat de blondeerpoeder in een zakje zit, en je het in het tamelijk smalle flesje moet zien te strooien. Daarna al mijn haar goed bedekt met het product, en de timer ingesteld op 45 minuten, wat de maximale tijd is. Daarna uitgespoeld, en de blauwe cremespoeling 5 minuten laten inwerken. Om allergische reacties zoveel mogelijk te vermijden heb ik ook nog nagespoeld met een beetje appelazijn. Toen de mist van de spiegel was opgetrokken schrok ik toch wel een beetje van het veel te donkere resultaat.
Zoals je op de foto kunt zien is mijn haar er heel anders uitgekomen dan de tint op de verpakking, of zelfs het probeerlokje. De voorkant is ook nog donkerder oranje dan de achterkant. Komt natuurlijk omdat ik de uitgroei aan de voorkant veel vaker heb bijgewerkt dan de achterkant en dat er daar dus gewoon meer pigment in zit. Ik was niet blij met het oranje/witte koppie. Nu had ik een beetje rood wel verwacht, maar niet zoveel als ik nu heb. Ik heb mazzel, want er is nog geen enkele haarkleur geweest die me niet stond, maar dit is toch niet wat ik wilde.

Oh, bijna vergeet ik mijn  Vierde regel bij blonderen: Je moet eerst ontkleuren, en daarna nog een kleur toevoegen. Als je extreem van kleur wisselt volstaat één keer bijna nooit, ook niet bij de kapper! Dus ondanks wat Syoss beweert ben ik nog niet kaar. IK moet nóg een stapje doen: kleur toevoegen!
Die stap doe ik morgen. For now heb ik wat Elvive Total Repair in de puntjes gespoten, draag ik buiten een pet en laat ik mijn haar vandaag verder rusten. Call me Ginger! ( Het is echt oranje hoor!) Ik merk overigens wel dat ik helemaal geen jeuk heb op mijn hoofdhuid. Volgende dag wél!

De volgende dag.
Gisteren nog met pet op de winkel in gegaan voor aanvullende blondering omdat die Color Ultimate zich wel héél erg moeilijk laat verwijderen. Omdat mijn favoriet: coupe soleil van Blondissimes niet meer te koop is neem ik een product wat eerder goed heeft gewerkt (maar toen gebruikte ik nog niet zoveel roodpigmenten omdat ik toen veel minder grijs was): Schwarzkopf Intensive Blonde nr L1: super. Op de verpakking staat dat het haar tot 6 tinten oplicht, maar ook dit product doet niet zo veel met mijn rood. Het lukt me niet om het rood uit mijn haar te verwijderen. Potjandoppie! Het donker oranje is nu lichtgevend oranje geworden. Mijn witte uitgroei is nu iets gelig geworden.

Ik hoop dat e.a. beter zal worden als ik dan maar de juiste tint blond ga toevoegen: Schwarzkopf Color Ultimate nr 940 Lichtblond. Ook deze mousse is iets verhelderend, maar dat blijkt valse hoop. Het resultaat is een nuance lichter dan hiervoor, maar nog steeds in tinten oranje, rood, blond, roodbruin, kaneel, cayenne én met een witte uitgroei van zo’n 5 cm. Teleurstellend. Ik style mijn haar, maar schrik iedere keer als ik langs een spiegel loop: mijn haar lijkt licht te geven!

Die avond, na langdurige maskers met én blauwe shampoo én Head and Shoulders besluit ik dat het nu echt genoeg is hoor. Dat oranje is hardnekkig. Ik heb nog een Color Ultimate donkerblond staan, en dat gaat alsnog mijn haar in, zij het maar 10 minuten. Het is nét genoeg om die oranje gloed weg te krijgen en mij weer presentabel te maken.

In chronologische volgorde:

Van donkerbruin via:

Donker oranje naar:

iets lichter oranje!

na donkerblond (10 minuten laten inwerken) achterkant

Oke geen al te beste foto, blijkbaar ben ik vandaag niet zo fotogeniek,  maar zoals je ziet is het oranje weg.
Uiteindelijk wordt mijn haar gedurende de zomer wel steeds blonder en blonder, tot het bijna wit is… en tja, daar ben ik al snel op uitgekeken en dus verf ik het half september weer lekker lichtbtruin!

zondag 9 maart
Wow, 9 maart alweer, ik zit nu een ruime maand thuis. Ik ga me gelukkig steeds beter  voelen, en begin ook weer goed te slapen. Moet nog een heleboel nachtjes inhalen! Ik ben nog wel wat wazig in mijn kop, dat verschilt per dag. Ik snak naar vrijheid, naar naar buiten kunnen, naar zon en frisse lucht.  En het is ook zulk prachtig weer, vandaag 20 C ! (Ik ben zelf inmiddels heel bleekjes en grauw). Op de bank zitten om in de zonnestralen die door het raam naar binnen vallen en daardoor de kattenharen en stofpluizen extra goed te zien rondstuiven is ook niet echt opwekkend. Maar ik kan er helaas niets aan veranderen. Terwijl ik op mijn bejaardenkruk met kruis-uitsparing al een uur onder de douche zit komt Pieter vroeger dan verwacht terug van zijn werk. Dus snel in de kleren (nou ja, d.w.z. zo snel mogelijk), bind mijn tijger-rugzakje voor mijn buik en Pieter neemt me in de rolstoel mee naar het Vondelpark. Daar is het vreselijk druk, en al die door elkaar krioelende mensen, die barbecue walmen, die harde muziek, dat ge-fiets, ge-loop, ge-scate en al die hondjes heb ik nou nét ff nodig. Al valt me wel op dat: ook al zien ze ons incl. rolstoel aankomen, opzij gaan er maar enkelen. Verhuftering van de samenleving is het! Pieter parkeert me bij een bruggetje met mijn gezicht in de zon en gaat dan ijsjes halen. Ik zit te genieten. Hier een foto impressie. Stel je voor dat je in witte bbq rookwolken gehuld bent, want die waren er absoluut, maar zie je niet terug op de foto:

Mijlpaal: vandaag heb ik het eten gemaakt! het is namelijk gewoon niet te doen, eten koken als je niet mag staan. Ik heb het vorige week 1 x geprobeerd, naar mijn beide knieën zijn daardoor erg veel pijn gaan doen. Erna kwam met dé oplossing: zij gebruikte tijdens haar gebroken been een kapperskruk. Dat is een kruk op wieltjes met een zadel erop zodat je staand werk kunt doen zonder te staan.    Ik heb dus zelf ook iets dergelijks gemaakt. Ik had voor revalidatie (als ik straks weer op 2 benen mag staan) al op aanraden van een kennis die er ervaring mee heeft de ‘3 minute legs‘ gekocht, voor een paar tientjes op marktplaats.nl. Da’s een zitsteun op verstelbare poten met wieltjes eronder. Ik heb hem zo ingesteld dat ie niet meer kan veren en goed stabiel is en voilá, ik kan erop steunen tijdens het koken! Het is niet ideaal, maar het is wel een goede en werkbare oplossing, als je er niet te lang op hoeft te zitten.

Tijd voor mobiliteit
Oke het binnenzitten hangt me dus danig het strotje uit, al moet ik eerlijk zeggen dat ik me niet verveel en de dagen wonderlijk snel toch voorbij gaan. Ik ben dan ook nog steeds erg moe en een beetje wazig. Heb bijvoorbeeld best een beetje moeite om op woorden te komen enz. Mijn enige dagelijkse uitdaging zijn op en van de bank zien te komen, toiletbezoek, eten van de keuken naar de huiskamer zien te krijgen en mijn knieoefeningen doen. Maar ik zou heel graag weer gewoon es naar buiten kunnen wanneer ik dat wil en zonder kapitalen te spenderen aan taxi kosten, want dat loopt nu al aardig op.
Nu ik zelf niet mobiel ben valt me ineens op, in het park en overal in mijn buurt, hoeveel mensen er met scootmobiels in de weer zijn. In mijn straat staan er al vier op de stoep! Ineens denk ik, misschien kan ik zo’n ding wel huren voor de tijd dat ik niet mag lopen? Dus ik meteen in google gedoken, maar daar vind ik de enorme hoeveelheid informatie vooral verwarrend.  Er is gewoon veel teveel keuze en ik heb echt geen idee waar ik op moet letten. 3 wielen, vier wielen, opvouwbaar, actieradius, draaicirkel… eh… Dus ik stuur Conny een berichtje, met de vraag om hulp en info. Conny zegt daarop dat ik haar eigen scootmobiel wel zolang mag lenen! (zijzelf gebruikt tegenwoordig een elektrische step met zitje die veel kleiner en wendbaarder is). Ik ben dolblij met haar aanbod. Na 15 jaar snorfiets rijden (opgevoerd natuurlijk!) den ik dat ik met een scootmobiel ook wel overweg zal kunnen.

maandag 10 maart (it’s a good day)
Zo hee, ik heb van half elf tot half elf geslapen! Gisteravond was ik echt heel moe en mijn lijf heeft het blijkbaar nodig.
Wat een goede dag! Ik mag zomaar de scootmobiel van Conny lenen, en ze komt hem woensdag nog brengen ook! En de meneer van de Baron stalling waar Pieter en ik onze fietsen hebben staan, heeft al een plekje kunnen regelen want er was een opzegging! Nu heb ik het meest makkelijke plekkie meteen naast de deur! Mooi hoe alles zomaar ineens  helemaal goed uitkomt! Yeah!

dinsdag 11 maart
Mijn lief loopt ook al wekenlang echt hartverscheurend te hoesten (zodat je denkt: die blijft erin) en heeft zich vandaag dan toch maar ziek gemeld. Werd tijd, want het gaat maar niet over.  De vandaag geplande grote schoonmaak en opruim bij ons thuis moet dus nog even wachten. 
Hiep hiep hoera voor Nikki (collega van mijn zusje en fb contact). Nikki heeft mij vandaag totaal verrast (via koeriersdienst Barbara Vos) met een enorme voorraad zelfgebakken Nikki Buns! (tarwevrije broodjes, zie elders op dit forum). Bar kwam boven met een hele AH tas vol, ik denk dat er wel 38 bolletjes in zitten. Niet te tillen die zak, want het is echt voedsel, geen vulling/opgeklopte lucht! Nu is mijn vriezer vol en zijn mijn ontbijt en lunchproblemen voor de komende maand opgelost. Ik vind het zo vreselijk lief van Nikki. Ik weet immers hoeveel werk het is en ook wat de ingrediënten kosten!  En ook van mijn zusje, omdat zij het zomaar aan Nikki gevraagd heeft. Kent ze me toch beter dan ik dacht.

woensdag 12 maart
Omdat ik donderdag bij een borrel op de VU wil zijn (afscheid van onze oude werkplekken) had ik de afspraak bij fysiotherapie laten verzetten naar vandaag, 10.25. Dus ik vroeg opgestaan (want aankleden duurt een stuk langer). Ineens denk ik: “laat ik eerst ff bellen voordat ik € 18,- aan taxikosten spendeer”. En ja hoor, de suffe receptioniste had de afsprak niet naar vandaag verschoven, maar naar volgende week.
Vanmiddag heb ik mijn eerste scootmobiel ritje gemaakt. Maar dat is zo gemakkelijk dat ik na 10 meter al achteruit ben wezen inparkeren. Het is wel een heel handig karretje, met een standaard voor mijn loopkrukken, een comfortabele stoel en met genoeg beenruimte voor het ene been wat ik half gesterkt moet houden. Er zijn een stuk of vijf snelheden. langzaamst is  het schildpadje, en het snelst is de haas. Moeilijkheidsgraad komt doordat scootmobielen geen rem hebben. Stoppen doet ie als je de gashendel loslaat, en dan rolt ie nog 2 sec. door. En bij een crisissituatie heb je eerder de neiging om  je vuisten dicht te knijpen dan om iets los te laten. Maar op een scootmobiel hebben ze daar niet zo goed over nagedacht, dus hou dit in de gaten als je weer eens zo’n omaatje op opaatje van de stoep wordt afgesjeest.  Oude mensen schrikken sneller en reageren langzamer.
Connie was er helemaal mee uit Noord gekomen om hem te brengen, de schat,  en een uur onderweg geweest. Het is dan ook heerlijk lenteweer. Ik heb haar een lekkere fles champagne mee naar huis gegeven. Kentekenplaatje moest er nog ff opgezet worden, en toen ben ik in de buurt gaan toeren. Maar aan het einde van de straat gekomen zag ik dat de energiemeter toch wel snel achteruit liep (Noord is ook een heel eind) dus toen heb ik een iets kleiner rondje gemaakt en hem daarna achteruit in de stalling ingeparkeerd. Yeah, I’m good! Hij staat nu op te laden. Gelukkig was er een meisje wat de stekker voor me in het stopcontact wilde doen, ik kon met mijn krukken niet zover bukken. Daarna op mijn krukken naar huis gelopen.  Kippeneindje lopen, maar op 50% en met krukken was het best ver. Toch is lopen best even lekker, maar volgens mij heb ik mijn rechterschouder een beetje verrekt.

maandag 3 maart
1e keer bij fysioterapie geweest. Eerst douchen, aankleden en dan even bijkomen, duizelig van de inspanning (heb ik lage bloeddruk van het stilzitten misschien?) Daarna de trap af, wát een opgave! In de auto stappen is niet gemakkelijk want ik krijg mijn been er niet goed in omdat ie niet goed kan buigen. De stoel staat al maximaal naar achteren… half bij Pieter op schoot zittend lukt het alsnog. Pieter brengt me naar  fysioterapie de Baarsjes, mijn manueel therapeut is Kashif Minhas. Kashif hoort mijn verhaal, bekijkt de foto’s,  bekijkt mijn been. Beetje buigen, beetje strekken… ik merk dat mijn been enorm stijf is en ik bijna geen controle erover heb. Niet fijn , maar dat is te verwachten naar deze operatie, we gaan eraan werken om de boel weer stabiel te krijgen en mij weer zelfvertrouwen te geven bij het lopen (want ik ben erg bang geworden dat mijn been weer onder me zal wegklappen en ook dat het onherstelbaar kapot zal gaan). Kashif  geeft me vier oefeningen die ik komende paar dagen moet doen.
Ook wil hij zien hoe ik met stokken loop, en dat blijk ik natuurlijk helemaal fout te doen, maar dat komt omdat ik mijn been niet mocht buigen en ook omdat ik erg bang ben om te vallen. Buigen mag vanaf nu wel weer, maar voorzichtig en niet verder dan in een rechte hoek, en ik mag het been maar 50% belasten. Die belasting moet eerst goed geoefend worden met een weegschaal, want hóe weet je nou wat 50% is en hoe dat dan voelt?
Kashif raad me aan om in ieder geval nog twee weken thuis te blijven (zien hoe het vordert) en raad me aan om te bekijken of ik mijn basisverzekering kan aanvullen, ivm de kosten voor langdurige en intensieve fysioterapie. Want dat ga ik wel nodig hebben indien ik weer gewoon wil gaan lopen. Ook mijn andere been en heup hebben onder de afgelopen maand te leiden gehad. Met een tas vol met foldertjes, en met een iets fermere tred dan een uur geleden ga ik weer naar huis.

woensdag 5 maart.
Vriendinnetje Claudia heeft mij vanmorgen in de rolstoel alle hoeken van de Kinkerstraat laten zien. We hebben veel gelachen en ik merk dat als je in een rolstoel zit, iedereen en stuk aardiger tegen je is. Clau moest natuurlijk nog wennen aan het rijden met mij,  vooral omdat ik één been bijna gestrekt moest houden dus dat stak op schop-hoogte een beetje uit. Ook eng bij het oversteken, eerst mijn zere been en dan kom ik pas… Ik hou erg van controle over mijn leven kunnen uitoefenen dus dit was wel even een lesje in loslaten. Ik heb boodschapjes kunnen doen en we zijn de markt over gesjeest. Maar ik werk wel dat op deze manier winkelen eigenlijk niet zo leuk is want je zit gewoon op de verkeerde hoogte dus je ziet alleen maar de middenmoot. Maar wat heerlijk om er weer ff uit te zijn, ik zit al zo lang binnen! En het zonnetje scheen volop. Thuis heeft Clau de zware rolstoel ook nog naar één hoog getild, en mijn meubelen even voor me verschoven zoals ik het graag wil hebben. Hoef ik niet meer in die elektrisch verstelbare stoel te zitten. De voetensteun kan namelijk nét niet helemáál horizonaal. Die stoel wil ik overigens kwijt want past straks niet meer bij mijn nieuwe bank. Wie hem wil hebben mag hem komen halen.

Ik doe netjes mijn oefeningen, ook al doet het echt wel pijn en is mijn knie daarna strammer dan ervoor. Ik merk dat mijn been in de ochtend veel soepeler en steviger is dan aan na de middag. vanaf een uurtje of drie is het echt afzien en weet je gewoon niet meer hoe je moet zitten/liggen. met de stokken lopen is dan echt pijnlijk strompelen.

donderdag 6 maart
Mijn knie voelt s morgens goed aan, maar wordt gedurende de dag steeds stijver en pijnlijker. Met de taxi naar fysioterapie geweest, het lopen op krukken gaat een stuk beter dan maandag. Ik maak goede vorderingen, dus ben optimistisch. Voel me ook geestelijk een stukje beter, meer uitgerust, rustiger. Ook de interesse in de VU is weer terug en ik ben vandaag mijn mails gaan lezen. Maar dat gaat alleen niet zo handig via de VU webmail, ik kan mijn opgeslagen mails niet inzien en ook de agendaplanner niet,  maar iets is beter dan niets. Met een beetje mazzel blijft het goed gaan en ik ga echt proberen om over een week voorzichtig een paar uurtjes per dag te beginnen met werken. Grootste obstakel is echter: hoe kom ik op de VU?

vrijdag 7 maart
Oei, slechte nacht gehad met veel pijn. Gisteren toch en beetje teveel van mijn knie gevergd, ik heb namelijk ook nog staan koken. Heb zoveel mogelijk op mijn goede been gestaan, maar voor mijn zere knie was het toch wel teveel. Voor mijn goede been overigens ook! Ben enorm bang dat ik door mijn gestuntel het genezingsproces belemmer, maar ja, je kunt niet van buiten zien wat er vanbinnen aan de hand is. Ik vind dat best wel eng. Ik voel me in ieder geval weer een stukje minder oké dan gisteren. Lydia heeft, net als Claudia, ook aangeboden om me te helpen met het huishouden, want dat lukt natuurlijk niet meer nu ik al een maand niet kan staan. Lydia aspireert zelfs om een heuse opruimcoach opleiding te gaan doen. Zij vind opruimen leuk! (snap ik niks van) en is in een positie om van haar hobby haar werk te gaan maken, met mij als afstudeerobject?  Ik ben namelijk gewoon geen huisvrouwmateriaal, en een beetje hulp is zeer welkom, al moet ik wel over een hoge horde van schaamte  heen. Want ik wil natuurlijk gewoon zelf altijd alles onder controle houden he, en om hulp vragen daar hou ik helemaal niet van. Ik heb nu twee opruim grage vriendinnen waarvan een een opruim opleiding gaat doen, en een vriendin met een opleiding  tot binnenhuis architect… misschien moeten ze samen maar een bedrijfje gaan opstarten?
Misschien moeten Pieter en ik toch ook maar eens gaan nadenken om een werkster of schoonmaakdienst in te schakelen om een keer per twee weken ff de bezem door ons huis te halen. Ik zal nog wel een hele poos niet goed ter been blijven en in een opgeruimd huis herstel je fijner dan in een rommeltje. Huishoudelijke talenten zijn wij beiden niet, en dar zullen we ook niet gaan worden.
hele leuke middag gehad! Lydia is me komen halen en heeft me incl. rolstoel meegenomen naar de Markt in Amstelveen. Een heerlijke frappuchino gedronken bij Starbucks. Op de markt heb ik een leuke ijsblauwe tas gekocht, een lekkere Aleppo zeep met rozengeur en 2 leesbrilen met ophanging want ja, tegenwoordig heb ik +1.00 nodig om de steeds kleiner wordende lettertjes op verpakkingen te lezen. Ik heb er nu spijt van dat ik indertijd die doos met leesbrillen van tante Bar niet heb willen aannemen, maar toen had ik ze gewoon nog niet nodig. Daarna de rolstoel in de auto gezet en ben ik met mijn stokken naar de overkant gelopen, naar Japans resataurant Kokusay, waar we om een uurtje of vier heerlijk gegeten hebben. Mán wat die japanners allemaal met biefstuk en rauwe zalm en tonijn kunnen doen! Lekkere jasmijnthee erbij voor de spijsvertering. beetje wasabi, mjammie! Toch raar hoe smal mijn wereld is geworden, voor het ongeluk deden we zo’n middagje gewoon ff tussendoor, nu is het een echt uitje geworden.
Om 17.30 was ik weer thuis en nu zit ik op de bank te knikkebollen…………….zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz