Yeeeeeh, korte trip naar Ibiza geboekt, over een ruime maand ga ik mijn broer en nichtje bezoeken. Ik heb ze al een paar jaar niet gezien en ik mis ze vreselijk!  Ik reken erop dat het lopen ook weer wat beter gaat want op Ibiza doen ze niet aan invalidenvoorzieningen, lage trottoirs of voorzieningen voor degenen die slecht ter been zijn. En de bergen gaan ook niet voor je opzij.  Ze doen wel aan 40 cm hoge stoepranden, heel veel trappen en opstapjes, scooters, omhoog lopende winkelstraatjes, in de rotsen uitgehakte paden, gladde tegels, bergen en dalen en on-afgeschermde gaten in het trottoir. Beetje kunnen kopen is dus we; een pre, maar ik kan nog even aansterken! Ah: om weer terug te zijn in de boezem van mijn familie (grote broer, kleine nichtje en hun aanhang),  ik wordt er helemaal warm van!

21 april, zondag, eerste paasdag
Heerlijk dagje in sauna Amstelland, met vriendinnetje Lydia, die mij is komen halen en brengen. Lekker de hele middag buiten op een bedje in de zon gelegen,  mijn … verbrand, in het zwembad heen en weer gelopen om zo mijn knie te trainen, bitterballen gegeten, gekletst, beetje in het stoombad gezeten en vooral een heerlijke relaxte dag gehad. Boekje gelezen: Honderd jaar eenzaamheid, meesterwerk van Marques die raar genoeg deze week overleden is. Ik had al eerder een mislukte poging gewaagd tot lezen van dit boek, maar pas nu ben ik rijp genoeg om te snappen waar het over gaat. Wow, wat een fijne dag in de zon. Daar was ik aan toe zeg, na alle ellende van de afgelopen maanden. Alleen het bubbelbad kon ik niet in, de instap was te diep.

22 april, maandag 2e paas
Mijn plan voor vandaag: fietsen! Gisteren is mijn fiets terug van de fietsenmaker gekomen. Pieter heeft het allemaal geregeld, de schat. (Het steeds terugkerende gebroken spaken probleem moet nu voor altijd verholpen zijn!) Ik heb me al een week voorgenomen om HET vandaag dan maar te gaan doen: fietsen.
Eerst even wachten tot het is opgehouden met regenen. Ik doe uit voorzorg wel mijn kniebrace om. Een kniebrace zit niet lekker. Het is een dik polypropyleen ding met allemaal verstevigde naden en elastische banden, speciaal voor herstel bij kruisbandletsel. Maar dan ben ik enigszins beschermd voor plotselinge onverwachte verdraaiingen.
Oké, opstappen blijkt al een hele toer want mijn been is zo zwak dat ik hem gewoon niet hoog genoeg kan optillen om over het frame te stappen, mijn knie stribbelt tegen, mijn voet blijft haken en die brace buigt niet echt lekker mee. En mijn andere knie is ook niet meer 100% sinds ik daar twee jaar geleden aan ben geopereerd. Dus daar kan ik ook niet met mijn volle gewicht op staan. Die knie heeft het sinds de recente operatie heel zwaar gehad (letterlijk) en begint nu ook kuren te vertonen en doet pijn. Mooie boel! Sta ik daar met mijn fiets!  Met de hand dus maar het been over het frame getild. Dan blijkt wegrijden een nog veel grotere uitdaging, want ik weet niet hoe ik op het zadel moet komen zonder op het zere been te rusten, en vertrouw mijn knie niet genoeg om erop op de trapper te staan, en ook niet genoeg om me ermee af te zetten. Uiteindelijk posteer ik me tegen een muurtje, ga zitten en begin met het goede been te fietsen. Zere been wordt vanzelf door de trappen opgetild. Dammmmm, wow, wat is mijn knie slap en stroef. Ik vind het eng, maar zet door en maak met het angstzweet op mijn rug een rondje door de buurt: Overtoom,  Hoofdweg, Jan Everstenstraat… Stilstaan bij het stoplicht en dan weer wegfietsen blijkt nog het moeilijkst te zijn. En oh fuck, thuis moet ik afstappen, hoe moet ik dát nu weer aanpakken…  Enerverend en niet bepaald pijnvrij. T is wel weer genoeg voor vandaag.

23 april 2014
Gefietst zonder brace! Voelt onbeschermd, maar gaat een stuk soepeler dan met brace.

Laatste keer naar fysiotherapeut Kashif geweest om daar mijn bezoek aan de chirurg te bespreken. Kashif stelde voor dat dit de laatste afspraak zal zijn bij fysiotherapie de Baarsjes:
A- Omdat het herstel nu heel goed gaat, ik al stukken zonder stok kan lopen, ik netjes mijn oefeningen doe (meestal),  ik nu dagelijks fiets en het gewoon steeds beter gaat, en op schema.
B- Om de kosten een beetje binnen de perken te houden. Ik betaal per keer, want geen aanvullende verzekering, en de rekening loopt inmiddels aardig op. Gelukkig kregen we wat geld terug van de belasting, daar kan ik in ieder geval een deel van de behandelingen van betalen.  Maar omdat ik vanaf nu eigenlijk alleen nog maar zou moeten langskomen om te trainen kan ik dat net zo goed gewoon bij Sportcentrum VU doen. Trainen is gratis voor werknemers en ik kan voor vragen altijd terecht bij Sido Vleer, onze eigen fysiopeut, en natuurlijk bij trainer Mikey.  Kashif blijkt een medische clinic bij Sido te hebben gedaan toen hij nog in opleiding zat. Kleine wereld.

Ik krijg de opdracht en waarschuwing mee om goed te blijven bewegen, geduldig te zijn en vooral niet over mijn grenzen heen te gaan! Ja, ja, dat is wel meteen een van mijn grootste problemen he!

Na fysioterapie loop ik een stukje met de fiets aan de hand in de Jan Evertsenstraat. Ik koop bij Blokker een goedkope wandelstok, handig om die op het werk te laten staan en makkelijker dan de hele tijd met die elleboogkrukken heen en weer slepen. Het is een lelijke stok, maar die ga ik wel eerst ff customizen met mijn hoepel- versieringtapejes en glittersteentjes. Na dit fietsen, lopen en winkelen heb ik toch wel last van mijn knie en ben ik flink moe. Thuis ben ik op de bank in slaap gevallen.

24 april 2014, donderdag.
Nar de VU op de fiets. Stok bij me, krukken thuis gelaten. Opstappen blijft een probleem, maar als ik eenmaal fiets gaat het redelijk. Maar je moet in Amsterdam heel wat keren stilstaan voor stoplichten, en oef…valt niet mee. De eerste paar keer trappen na stilstand is pijnlijk. Ik heb mijn zadel hoog gezet, zodat ik mijn knie niet zo heel diep hoef te buigen, maar nog voel ik weerstand en pijn en stroefheid. Volhouden Tink!
Op het VU plein is de Olympiade aan de gang, een groots outdoor sport event. Erna, mijn baas, zal om 11 uur van een van de gebouwen gaan abseilen, en dus ga ik kijken. En dat stukje lopen is nu nét ff teveel van het goede! De wandelstok geeft me niet voldoende steun en we lopen te zoeken want kunnen Erna niet vinden (het abseilen blijkt een paar uur vertraagd te zijn) en in combi met het fietsen eindig ik met een echt pijnlijke en stramme knie. Moet ik ook nog mee naar huis fietsen! Die stok ipv de elleboogkruk is dus echt even teveel, dat stukje lopen had ik niet moeten doen, ik ben weer eens overmoedig geweest en moet de vooruitgang echt iets langzamer opbouwen. Die avond gaat het thuis lopen ook niet echt lekker. Knie is gelukkig niet dik (d.w.z. niet dikker dan anders, want ik heb echt mijn oma’s benen en dat zijn dikke benen!)

25 april, vrijdag.
Blijkbaar ben ik gisteren echt  flink over de grens gegaan. Stom genoeg merk je dat altijd pas achteraf, en dan is het te laat. In ieder geval kan ik het vandaag rustig aan doen en is het for now weer boodschappen doen in de scootmobiel (Connie, ik ben je eeuwig dankbaar voor het lenen van dat ding!)  En mini stukjes lopen op de elleboog krukken, ipv de wandelstok.
Die wandelstok, daar wacht ik nog maar een weekje mee.
Ik had vandaag en maandag al vrij genomen om met mijn zusje en neefjes een lang weekeinde ergens in een park door te brengen. Maar na mijn ongeval was natuurlijk al duidelijk dat dat voor mij niet haalbaar zou zijn. Jammer, want met z’n vieren hebben we een heleboel lol. Maar die twee jongetjes kosten me ook bergen energie, en die heb ik helaas ff niet in huis.  Ik ga dit extra lange weekeinde dus gewoon lekker uitrusten en hoop echt dat mijn knie snel beter gaat aanvoelen, want ook nu ik hier zit te bloggen heb ik pijn en weet ik niet hoe ik mijn been moet neerzetten. Buigen is ook een stuk moeilijker dan eergisteren. Jakkes!

26 april, koningsdag.
Vanaf gistermiddag enorm in de stress wegens luidkeelse ‘ik trek je kop eraf’ bedreigingen van onze bovenbuurman aan mijn lief. Mijn arme lief had alleen maar gezegd: “Katinka en ik ervaren de laatste tijd wat geluidsoverlast en willen graag een keertje met jullie praten’. Verder dan die ene zin is hij niet gekomen, buurman flipte binnen enkele seconden totaal, ging steeds harder schreeuwen en dreigen. Wij weten ff niet goed hoe hiermee om te gaan. Nare situatie, erg stressvol, slecht geslapen, lief heeft helemaal niet geslapen,  beiden erg moe, terneergeslagen, wat een rotdag. Moe waren we al omdat buurman al vanaf donderdag ons heel vroeg met gebonk/gestamp wakker maakt, vrijdag al om 5:33!
Ben maar wat creatief gaan fröbelen, en daardoor ben ik me iets beter gaan voelen.

Enfin, ik had dus al 2 dagen veel last van mijn knie, maar een uurtje geleden deed ik één stapje achteruit, voelde ‘knak; in mijn knieholte, voelde pijn en moest even gaan zitten. Meteen mijn brace weer omgedaan. Kruisband kan het niet zijn, die heb ik immers niet meer, maar ik ben nu bang dat de hechting van de meniscus is losgeschoten. Even aankijken maar.