28 april, maandag

Vandaag nog een vrije dag, over van het eerder geplande weekeinde met zusje en neefjes, waar ik uiteindelijk niet naartoe kon wegens knie. Wat ben ik blij dat ik niet ben meegegaan! Stel je voor dat ik dan dáár op zo’n vakantiepark door mijn knie was gegaan i.p.v. thuis?! Ik merk dat ik dit lange weekeinde heel erg hard nodig heb gehad, gewoon om te rusten. Na 3 dagen bijna niet lopen (en de deur niet uit geweest zijn) is vandaag de pijn in mijn knie weer terug naar een normaal acceptabel niveau, en de knie kan weer wat beter buigen. Dus die drie dagen rust heb ik echt nodig gehad.
Geeft me wel te denken: doe ik dan toch teveel te snel? Waar liggen mijn grenzen eigenlijk en hoe herken ik ze vóórdat ik er al overheen ben gegaan? Is het fietsen toch teveel of ligt het aan het gebruik van een wandelstok ipv de elleboogkruk. In ieder geval ga ik het deze week veel voorzichtiger aanpakken. Ik hoef alleen di, do en vr te werken,  maandag 5 mei is ook een vrije dag, dus wéér een lang weekeinde en voldoende tijd om uit te rusten.
Fietsen is goed voor de knie, (maar waarom is het dan zo pijnlijk?) en ik moet ook beginnen met krachttraining omdat sterke spieren de kruisband moeten vervangen. Ik weet nog niet goed hoe ik dat moet gaan aanpakken want én naar de VU fietsen, én dan daar trainen, én dan weer naar huis fietsen  is op dit moment duidelijk even teveel van het goede. langzaam opbouwen dus. De truc is om erachter te komen wanneer ik het dan wél zou kunnen gaan doen.
Woensdag zwemmen zou heerlijk zijn, maar ook daar wacht ik nog maar eventjes mee. Moet er immers met de auto naartoe en het is ook een eindje lopen van parkeerterrein naar zwembad. Gek hoe dit soort dingen helemaal niet opvallen als je gewoon kunt lopen. Voor mij zijn dit op het moment echt punten om over na te denken en in te calculeren.
Ik heb best wel moeite met deze: of/of situatie. Ik ben meer een én/én tiepje.