Archives

alternatief voor shampoo en een jeukende hoodfhuid: bakingsoda methode

Soms is teruggrijpen naar vroegere wijsheid beter dan moderne wijsheid. Oh had mijn oma dit maar geweten! Arme vrouw, zij geloofde onvoorwaardelijk in alles wat de moderne tijd haar te bieden had. Oma had vaak last van gekmakende jeuk op haar hoofd. Ik heb het helaas ook, vaak worden vakanties, feestjes en etentjes voor mij verpest door plotseling opkomende hevige jeukaanvallen op mijn hoofd (maar daar heb je het natuurlijk niet over in gezelschap!) Tijdens een jeukaanval krab ik mijn hoofdhuid tot bloedens toe open. Ik heb zelfs wel eens een paar uur tussendoor vrij moeten nemen van mijn werk om snel snel thuis mijn haar te wassen wegens zo’n aanval! (toen zat hebt bloed al onder mijn nagels). Teatree olie helpt, maar dat ruikt zó sterk dat mijn lief er spontaan ademhalingsproblemen door krijgt. Geen ff snel onopvallende oplossing aan de eettafel dus.

Als je een jeukende hoofdhuid bespreekbaar maakt heeft iedereen wel dé oplossing voor je, namelijk: hun eigen shampoo. Want die is goed, zij krijgen daar zelf toch ook geen jeuk van! Dus heb ik  thuis inmiddels 2 kratjes vol met verschillende goedbedoelde mij aangeraden flesjes shampoo en cremespoeling. En á minimaal €2,95 per fles (vaak nog veel duurder) zijn dat ware schatkisten geworden! Maar er is er niet eentje, ook niet de medicinale shampoos en die peperdure designershampoos, die mij niet achterlaat met de kriebels.
Shampoo totaal chemisch, een lekkere mix van superontvetters, huidverwekers, siliconen, parabenen, terugvetters, glansmiddel en en lekker luchtje. Super chemisch, ondanks ‘natuurlijke’ toevoegingen (meestal een fractie van het een of andere extract). Ook zit er een plakmiddel in wat vuil aantrekt, zodat je lekker vaak je haar gaat wassen en dus veel meer shampoo koopt. Dat wat wij ‘zeep’ noemen heeft al zo’n dertig jaar niets meer met zeep te maken, maar is een chemische detergent (superontvetter). Het haar hoeft ook niet meer schoon te zijn om schoon aan te voelen, daar zorgen de siliconen wel voor. Dus is het eigenlijk best logisch dat steeds meer mensen hier last van krijgen. Sommigen acuut, anderen, zoals ik, bij wie de overgevoeligheid langzaam opbouwt tot je op een dag ineens helemaal nérgens meer tegen kunt. Dat punt bereikte ik ongeveer twee jaar geleden. Voor die tijd was ik gevoelig, na die tijd had ik gewoon constant jeuk op mijn hoofd.

Tot 5 februari 2014.
Via facebooks  energieke vrouwenacademie kwam ik in contact met vrouwen die wat meer nadenken over wat nu echt gezond is, groen en natuurlijk is, die open staan voor oplossingen,  die out of the box denken, en die tijd willen investeren in het anders doen van de dingen in het leven waarvan blijkt dat die op de huidige manier niet goed voor hen werken. Daar merkte ik dat er een boel vrouwen zijn met hetzelfde shampoo/jeuk probleem. En ook zag ik ineens dat er een boel dames zijn die hun haar helemaal nooit meer met shampoo wassen, en die na een paar weken doorbijten uiteindelijk prachtig glanzend, vol en dik haar kregen, net als onze overgrootmoeders vroeger hadden! Niks vet, niks jeuk, niks stank! Ook las ik er tips om mijn haar op een heel andere manier te gaan wassen en jeukvrij te worden.

Een van de zeeploze manieren is de bakingsoda methode, ook wel de no poo methode genoemd.

Ik ben daar op woensdag 5 februari 2014 mee begonnen en al is het wat raar, het werkt!

Het Principe

Op een milde manier herstellen van de natuurlijke staat van haar en hoofdhuid. Het haar is gewend geraakt aan zeer ontvettende chemische shampoo en je hoofdhuid is gewend om dit te compenseren met extra talgaanmaak. Die balans moet zich herstellen. Het kan een paar weken duren voordat haar en hoofdhuid zich aan deze zeer milde methode van reinigen hebben aangepast.  Je haar kan de eerste weken iets vettig aanvoelen. Houdt moed. Als je hier doorheen bent, maakt je hoofdhuid veel minder talg aan en wordt de tijd tussen wasbeurten steeds langer en langer. Deze methode werkt ook heel goed tegen hoofdschimmels, roos en andere huid-ellende op het hoofd. Uiteindelijk bereik je de natuurlijke staat van je hoofdhuid, jeuk en roos vrij!  Je haar is dikker, voller en gezonder, en dat zie je!

Wat heb je nodig

verbluffend weinig: 1 eetlepel baking soda/zuiveringszout, kokend water en een spuitfles.

baking soda van het merk arm & Hammer, voor 2 euro te koop bij tokos. niet verwarren met bakpoeder, da’s iets heel anders! 

 

Recept:

  • – doe 1 eetlepel baking soda in een mok.
  • – Schenk een beetje kokend water erop en roer meteen om tot het niet meer bruist.
  • – Even laten bezinken en als je nog wit poeder ziet dan weer wat kokend water erbij doen en roeren.
  • – Ga hiermee door tot de soda niet meer bruist.
  • – Laat iets afkoelen.
  • – doe het in een lege spuitfles.
  • – Vul de fles aan met warm water.
  • – klaar voor gebruik!

Gebruik

Gebruik de baking soda shampoo op droog haar. Spuit het vooral op de hoofdhuid, want daar is het het vetst. Masseer het heel goed in met de vingertoppen. Neem hier de tijd voor en doe de gehele hoofdhuid. De shampoo moet goed in contact komen met het vet op huid en haren. Laat het nog zeker 3 minuten inwerken daarna uitspoelen.  De eerste paar keer kan je haar heel droog en stug aanvoelen, dat gaat over.
Als je haar niet lekker schoon is na het wassen, masseer dan de volgende keer wat langer door en/of laat het mengsel langer inwerken. Vindt je eigen perfecte manier.
Je kunt eventueel een paar druppels etherische olie toevoegen aan deze ‘shampoo’ maar houdt hierbij wel rekening met de eigenschappen van de etherische olie. Geuren als lavendel, ylang-ylang, of passievrucht zijn heerlijk, maar je kunt het ook heel goed zonder luchtje doen.

Cremespoeling

Als je haar stug aanvoelt (bij mij de eerste keer wel) dan kan je het na het wassen naspoelen met appelazijn. Het moet echt specifiek appelazijn zijn, dat werkt zeker 50% beter dan gewone azijn. Het is te koop bij eco-winkels. En nee, dan ruikt je haar niet zuur! Doe een flinke scheut appel azijn in een beker of flesje, vul het aan met dezelfde hoeveelheid water en spoel je haar hiermee. Even laten inwerken, uitspoelen en klaar! Gewone azijn kan ook, maar vooral appelazijn laat je haar mooi glanzen en de azijn lost alle laatste restjes vet en bakingsoda op.

Wát een ontdekking en in een klap minstens 75% minder jeuk. Wow!

Mijn no poo ervaringen vanaf 5 februari 2014

 

1e keer
Mijn haar voelt na de eerste keer no poo aan als een en al klit en touw. Waarschijnlijk ook omdat ik gewone azijn gebruikte. na het wassen bleef ik achter met een gloeiende hoofdhuid van al het inmasseren, maar nee: GEEN JEUK! Mijn haar was dan wel wat stugger, maar had ineens wel enorm veel volume. En ook de volgende dagen heb ik geen jeuk gehad, behalve één plekje toen ik een regenbui op mijn kop kreeg.
2e keer
Gisteren één jeukplekje na die regenbui. Ik heb de plek licht gemasseerd met een beetje bakingsoda mengsel (want ik had een hele fles gemaakt) en ja hoor: jeuk weg! Niet meer teruggekomen! Zojuist mijn haar voor de tweede keer met bakingsoda gewassen. Voelt lekker en mijn haar is opzienbarend minder stug dan de vorige keer.
Het enige nadeel wat ik kan bedenken:
Ik mis het shampoo gevoel, en het schuim. We hebben geleerd dat dát wassen is, met veel shampoo en veel schuim. Overigens is dat schuim  kunstmatig en door de jaren heen steeds meer en meer toegevoegd aan onze wasmiddelen, maar ja, we zijn het inmiddels wél gewend: schuim = schoon (denken we).  Dat is dus een idee wat ik moet gaan afwennen.
Ik zal deze no poo methode blijven gebruiken, afgewisseld met andere natuurlijke wasmethodes, tot mijn haar zo gezond is geworden dat ik nog maar heel af en toe hoef te wassen.

blaasontsteking zelf genezen en voorkomen

To pee or not to pee, that is the question!

Ineens voel je het: je hebt aandrang om te plassen, maar als je plast zijn het maar een paar druppeltjes, al dan niet met bloed. En het doet zeer alsof je kokende glassplinters plast. Het doet zó vreselijk veel pijn, pijn tot in je voetzolen, pijn tot in je kaken! Je voelt je ellendig, koud en rillerig. Oh nee hé, blaasontsteking! (Cystitis/urineweginfectie)

Ik heb al blaasontstekingen vanaf mijn zevende, tot ik zo’n tien jaar geleden eindelijk doorkreeg wat ik fout deed en wat ik moest doen om het te genezen. Nu heb ik er al jarenlang geen last meer van. Ik zal je dus vertellen wat ik inmiddels weet, en wat je zelf kunt doen om die nare blaasontstekingen te voorkomen en te genezen. Mijn methode wordt inmiddels door heel veel vriendinnen, kennissen en collega’s met succes toegepast, dus ik kan gerust zeggen: het werkt!

De oorzaak:
Even kort door de bocht, op internet is er al genoeg info over te vinden.
In de endeldarm bevinden zich bacteriën, waaronder de Escherichia Coli. Die bacteriën horen daar te zijn. Tussen de anus en de vagina zit maar een klein stukje huid: het perineum. Het gebeurt dus soms dat de bacteriën die in de anus thuishoren onverhoopt terecht komen in de urinebuis. Nu is de urinebuis bij vrouwen veel korter dan bij mannen en hoe korter de buis, hoe sneller de bacteriën in de blaas terecht komen. Blaasontsteking is dan ook altijd beschouwd als vooral een typisch vrouwenkwaaltje en werd/wordt als zodanig nooit zo heel erg serieus genomen. (Brandende blaas, huisvrouwen ongemak, kou op de blaas…). Dat zou wel moeten want als die bacteriën via de urinebuis in de blaas terecht komen gaan ze zich daar als een gek vermenigvuldigen en het  resultaat is een infectie: Blaasontsteking. En blaasontsteking is een hele agressieve ontsteking die via je blaas kan doorslaan naar je nierbekken. Vat het niet licht op: een blaasontsteking is erg pijnlijk, maar een nierbekkenontsteking is echt heel gevaarlijk!

Hoe herken je een blaasontsteking:

Dat verschilt. Sommige vrouwen voelen er niet zoveel van, anderen (ikke dus) slaan dubbel van de pijn. De bekendste klachten zijn:

  1. constante aandrang om te plassen
  2. hele kleine beetjes plassen, soms maar een paar druppeltjes
  3. pijn bij het plassen, of een branderig gevoel. Soms en beetje, soms heftig, soms voelbaar tot in de voetzolen of de kaken
  4. soms bloed in de urine
  5. rillerig gevoel/koorts
  6. pijn in de onderbuik
  7. troebele/donkere urine

Genezen:
Voor alle duidelijkheid: Het is bij een beginnende blaasontsteking niet nodig om een antibioticakuur te nemen, maar wél als je al langere tijd met de blaasontsteking rondloopt, of als de ontsteking blijft aanhouden. Neem in dat geval gewoon geen risico en ga naar je huisarts, voor een antibioticakuur. Die kuren zijn door de jaren heen steeds zwaarder geworden omdat de bacteriën steeds resistenter zijn geworden. De huisarts zal je vragen om ‘een gewassen plas’. Dit betekent dat je eerst een klein beetje urine moet laten lopen voordat je de rest in een schoon potje plast. De eerste plas van de ochtend is het beste, daarin zitten de meeste bacteriën. Als je vaker last hebt is het handig om altijd een bij de apotheek verkrijgbaar afsluitbaar containertje paraat te hebben. (anders is het zo zonde van je dure tupperware!)

Als je bij de eerste tekenen van een blaasontsteking onderstaande stappen uitvoert dan heb je een hele grote kans dat je daarmee kunt volstaan en al binnen een ochtendje flinke verbetering merkt. (werkt in ieder geval al jaren goed voor mij en mijn vriendinnen, kennissen en collega’s!)

Je hebt 3 dingen nodig:
A – Solidago complex van dr. Vogel
B – extra geconcentreerde cranberry pillen. Ik gebruik cranberry Xtra van Lucovitaal, maar het merk maakt niet uit, als het maar extra geconcentreerd is.  De pure cranberry zonder overige toevoegingen volstaat.
Solidago is vochtafdrijvend, en in Cranberry zit een enzym wat de urine voor de Escherichia Coli bacterie ongeschikt maakt om zich te vermenigvuldigen.  Ik ben geen fan van het wegdrinken van liters cranberrysap. Je weet nooit of er wel genoeg van het juiste enzym in een fles cranberrysap zit en moet echt meerdere  flessen wegwerken voor het en beetje resultaat geeft. Plus het is mij te zuur en al dat zuur moet je later ook weer via je arme beschadigde urinebuis uitplassen!
C – liters Water!

Wat moet je doen:

  1. vul 2 literflessen met water, en per fles 20 druppels Solidago. Flink doordrinken tot beide flessen leeg zijn. (en geloof me, dat is best zwaar!
  2. slik tegelijk een dubbele aanbevolen dosis van de cranberry pillen en herhaal dat nog 2 x, om het uur.
  3. Plassen, plassen, plassen en spoelen, spoelen, spoelen! Je zult merken dat het plassen vrij snel al makkelijker gaat, en minder pijn gaat doen.

Blijf de rest van de dag lekker thuis, drink een paar dagen extra veel water en blijf je blaas schoonspoelen.

Tips om je wat comfortabeler te voelen:

  1. Slik een pijnstiller (ligt voor de hand, maar niemand denkt eraan!)
  2. Maak een warme kruik en ga daarop zitten, echt, het verlicht de pijn.
  3. Houdt je voeten warm. Een kruik onder je voeten helpt (er loopt een zenuwbaaan van blaas naar de voetzolen).
  4. Als plassen erg pijn doet helpt het om tijdens het plassen warm water langs je … te laten lopen. Zo spoel je ook meteen de dode bacteriën weg!

Voorkomen is beter dan genezen:

  • Ga plassen als je aandrang voelt, houdt je plas niet op.
  • Neem de tijd om te plassen, plas rustig (niet teveel persen) en plas ook je blaas helemaal leeg tot de laatste druppel.
  • Na het toiletbezoek altijd van voren naar achteren afvegen, nooit andersom, anders veeg je die anus bacteriën zó je vagina in en richting urinebuis.
  • Draag geen stringetjes! het stukje stof schuift heen en weer en vormt een directe (vaak vochtige en broeierige) verbinding tussen de anus en de plasopening. Sinds de dames strings zijn gaan dragen zijn blaasontstekingen en vaginale infecties flink toegenomen.
  • Draag geen synthetische slipjes. katoen met lycra kan wel, maar geen polyester of viscose  aan je kruis.
  • Hoe modern het ook mag zijn: geen anale sex, ook niet met vingers enz. om overduidelijke redenen. (achter moet achter blijven, voor blijft voor).
  • Na de sex niet in slaap vallen, maar altijd eerst even gaan plassen, hoe moe je ook bent.
  • Geen natte lappen aan je kruis, houd bij zwemmen dus rekening met je blaas en verwissel je natte badpak voor een droge als dat mogelijk is. (een pareo kan uitkomst bieden)
  • Zorg dat je altijd cranberrypillen bij je hebt en slik ze van tevoren, als je iets gaat doen waarbij de blaasgevoeligheid kan toenemen, zoals sauna, zwemmen, sex enz.
  • Neem op vakantie altijd cranberrypillen en Solidago mee. Dit heeft voor mij al menige vakantie gered!
  • Houdt je voeten warm. klinkt raar, maar denk aan die zenuwbaan die van je voetzolen naar je blaas loopt. Draag slippers of sloffen als het koud is en in het zwembad en loop op vakantie niet blootsvoets over koude tegels.
  • Bij de eerste tekenen van blaasontsteking begin je meteen met het innemen van extra cranberrypillen, en Solidago met veel water.

Tips van Tinkie:

Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar ik als ik een blaasontsteking krijg merk ik dat meestal s’morgens heel vroeg, Die rot bacteriën hebben zich dan lekker de hele nacht kunnen vermenigvuldigen, tot ik wakker wordt om te gaan plassen en merk dat het goed fout zit. De winkels zijn dan nog lang niet open en ook mijn huisarts ligt dan nog op één oor. Ik zorg er dus altijd voor dat ik Solidago en Cranberry in huis heb, het ligt in mijn ladenkastje op het werk, en zit standaard in mijn toilettas voor in de sauna, zwembad of voor op vakantie. Ook heb ik altijd een paar cranberrypillen in mijn tas, voor onderweg. Cranberry zit tjokvol vitamine C, dus je kunt het ook iedere dag, in een normale dosis, slikken.

Slik voordat je naar sauna, zwembad of ergens logeren gaat een flinke dosis cranberry. Helpt een boel ellende te voorkomen.

Op vakantie doen we dingen die we naders niet doen. We lopen uren in een nat badpak , eten anders, we drinken vaak meer alcohol en hebben vaak extra veel sex. Ik slik op vakantie zo wie zo iedere dag mijn cranberrypil. Het helpt me alweer jaren om een blaasontsteking te voorkomen.

Onthoud de medische term voor blaasontsteking: Cystitis. Alle apothekers in de wereld kennen dit woord en weten precies hoe ze je kunnen helpen.

Vond je dit een interessant stukje, laat je dan een reactie voor me achter?

Nikki Buns, de beste lowcarb tarwe en -glutenvrije bolletjes ooit

1-IMAG0327

 

Beste allemaal, ik MOET dit gewoon met jullie delen!

Ik ben al 15 jaar op zoek naar broodvervangers vanwege mijn tarwe intolerantie. Mijn lijf kan die moderne dwergtarwe die wij in de westerse wereld sinds de jaren tachtig eten gewoon niet goed verteren. En al zijn lijnzaadcrackers best lekker, na een paar jaar wordt het toch wel saai! Deze bolletjes, ik noem ze Nikki Buns omdat ik het recept van vriendin Nikki kreeg, zijn wat mij betreft dé allerbeste tarwevrije broodjes die ik ooit heb geproefd. (en geloof me, ik heb er al heel wat geproefd en gemaakt). De broodjes zien er goed uit, zijn in de koelkast dagenlang houdbaar en zijn zelfs te toasten, zodat je eindelijk weer eens een lekkere tosti kunt eten! Nikki stuurde mij het recept in het Engels, en ik heb het vertaald in het Nederlands.
Voordeel: het heeft maar 6 ingrediënten nodig, is lowcarb en glutenvrij en zó gepiept en je maakt er 4 of 6 bolletjes of 2 broodjes van.
De meeste Lowcarbers hebben ingrediënten zoals Psyllium en innulinevezels en amandelmeel standaard in hun keukenkastje staan. Amandelmeel is niets anders dan fijngemalen amandelen (zonder het bruine velletje). Je kunt amandelmeel kant en klaar bij de Turkse, Chinese en Surinaamse winkels en bij bakkerswinkels of bijvoorbeeld bij ‘de Tuinen”kopen, maar als je een goede keukenmachine hebt kan je het ook zelf malen.  

Ingrediënten:

  • 1 en 1/4  cup amandelmeel (een cup is een inhoudsmaat, gebruik hiervoor een maatbekertje)
  • 5 eetlepels psyllium-innulinepoeder (Kruidvat, bruine pot darmreiniger, GEEN COLON CLEAN nemen)
  • 2 tl bakpoeder
  • 3 eiwitten
  • 1 cup kokende kippenbouillon (of water met wat extra gejodeerd bakkerszout) Kippenbouillon klinkt raar, maar het is om de smaak rijker te maken, kokend water met zout werkt net zo goed.

Maken:

* oven voorverwarmen op C 175.
* mix de amandelmeel, psyllium vezels, bakpoeder in een kom zodat je alle klontjes eruit haalt.
* roer de eiwitten erdoor tot een dik stevig deeg. Gebruik dus een stevige spatel of een mixer.
* doe 1 cup water in een pannetje en breng aan de kook. Voeg 1/2/boullionblokje of 1 tl bakkerszout toe.
* giet het nog kokende water op het beslag en roer het meteen snel en hard door (= zwaar werk en het schuimt een beetje) mixer op de hoogste stand, tot het deeg indikt. Het deeg blijft een beetje blubberig en glazig.
* vet je handen in en rol het deeg in 4 of 6 balletjes (of in 2 brood-vormen).
* leg ze op ingevet bakpapier of -plaat. Het deeg zakt uit, maar het zal tijdens het bakken 2 tot 3 x zo groot worden en mooi glad trekken.
* 50-55 minuten bakken voor bolletjes, 50-60 min baktijd voor grotere broden.
* Doe de tandenstoker test om te zien of ze gaar zijn (je weet wel hoe dat werkt)
* Laat de broden helemaal afkoelen voordat je ze snijdt.

Van mijn eerste baksel waren de bolletjes prachtig, maar wel half hol van binnen. Is niet zo erg want dan past er veel beleg in. (há!) Volgens Nikki moet ik volgende keer nog wat harder roeren, dan zijn de bolletjes niet meer hol. 1 bolletje is voor mij overigens een hele maaltijd want vult goed.

Dat van die kippenboullion snapte ik zelf ook niet goed, maar het schijnt smaak toe te voegen? Nikki gebruikt altijd kant en klare boullion, maar ze zei dat water met zout ook goed werkte. Ik heb de mijne met water met 1 tl bakkerszout gemaakt, en dat smaakt prima.

info over de ingredienten:

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/43847-de-gezonde-eigenschappen-van-psylliumvezels.html

http://kiesvoorietsextra.nl/inuline

http://www.verantwoord-afvallen.nl/voeding/amandelmeel-vervanger-voor-meelproducten

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bakkerszout

Over de gevaren van de moderne tarwevariant die wij sinds ongeveer de jaren tachtig in het westen eten:

http://energiekevrouwenacademie.nl/inspirerende-boeken/boeken-over-gezond-eten-en-leven/broodbuik-william-davis/

Ik zou het leuk vinden als je en reactie achterlaat.

zelf een hoepel maken: versieren

Een hoepel maken is makkelijk en goedkoop. je hebt al een goede hoepel voor een paar euro. Het meeste geld ga je daarná pas uitgeven, aan de versiering.

Het versieren van een hoepel heeft meer dan één functie:

  1. versteving
  2. bescherming
  3. verzwaring
  4. grip
  5. uiterlijk

je wilt natuurlijk een leuke hoepel met kleurtjes en glitters, maar wat je je moet realiseren is dat je oefenhoepel heel vaak op de grond zal vallen, en dat hij dus absoluut zal beschadigen. Glittertape en metaaltape is heel zwak en ik zou dan ook niet teveel geld besteden aan dure tapes. Bewaar die toeters en bellen maar voor later, voor je professionele danshoepel. Ik ken zelfs iemand die haar oefenhoepel helemaal niet heeft versierd, alleen een beetje griptape, verder niets. Maar dat je hoepel er een beetje leuk uitziet is natuurlijk wel fijn om mee te oefenen.

Versteviging is wel belangrijk. Door de hoepel te omwinden met bijvoorbeeld Ductape (tegenwoordig o.a. bij Action te koop als design-tape in leuke dessins en kleuren) windt je als het ware een verstevigende spiraal om je hoepel, waardoor hij beter tegen stoten kan. Ductape alleen is nogal glad, en vooral als je nog aan het leren bent om te hoepelen is grip heel belangrijk. Grip voorkomt dat een te gladde hoepel langs je kleding wegglijdt. Professionele hoepels worden  getaped  met ‘gaffa tape/gaffertape’, dat heeft de beste grip en is oersterk. Bij www.baxshop.nl is het niet duur als je je beperkt tot zwart of wit. Wij hebben goede ervaring met deze shop. Er zijn ook leuke kleurtjes te koop, maar daar betaal je wel een hogere prijs voor. Ik kocht neon roze 2,5 mm en zwarte 19 mm tape. Vind je gaffa tape te duur, dan kan je kiezen voor bijv. Tesa Power perfect tape, te koop bij o.a. Gamma voor een 3 euro per rolletje. (op een rolletje zit 2,75m tape, per hoepel heb je zeker 5 tot 6 meter nodig, dus dan zit je alweer op 6,- ). Deze tape is iets gladder dan gaffa, maar wel goed bruikbaar. Wat je eventueel ook als griptape kunt gebruiken is afplaktape of papiertape, zoals bij mijn wit-lila hoepel, op de foto. Het papiertape is wel erg kwetsbaar, dus ik heb de randen goed afgeplakt met electriciteitstape.

Ductape, gaffa -en powertape zijn gemaakt van katoen of ander weefsel, overdekt met kunststof. Hoe dichter het weefsel, hoe beter de grip (en hoe hoger de prijs) Afplaktape is een medium-sterke tape op papierbasis. Wat je ook  kunt gebruiken is elektriciteitstape, dat is te koop in leuke kleurtjes en kost bijna niets. Het is wel een hele gladde tape, maar als je het afwisselt met een griptape krijg je een goed resultaat.Wat ook goed bruikbaar is is hockey of tennistape. Dat is een katoenen tape die sporters gebruiken om het handvat van hun stick of racket meer grip te geven. O.a. te koop bij sportwinkels. (Decathlon, Perry sport). Online is het er ook in leuke kleurtjes. Tik maar eens: hockeytape kopen in bij Google. De randen zijn wel kwetsbaar, dus die moet je weer afplakken.

let op: er bestaat ook ‘griptape’ wat anti-uitglijtape is en gebruikt wordt op vloeren, traptreden en skateboards. Dat is een soort heel grof schuurpapier en dat wil je niet om je hoepel (auw!)

Dat tapen lijkt gemakkelijk, maar het blijkt nog best lastig om de windingen zo’n beetje op gelijke afstanden te krijgen, en om kreukels te voorkomen. Hier een youtube filmpje over het versieren van je hoepel. Maar er zijn veel verschillende manieren om het te doen, en iedereen heeft zo zijn eigen methode. Waar je bij tape op moet letten is dat je niet een te brede tapesoort neemt. De standaard Ductape maat is 50 mm, maar dat is gewoon te breed om zonder kreukels te verwerken op je hoepel (maar bij een oefenhoepel maken een paar kreukels niet uit hoor). Beter neem je een tape van zo’n 25 mm of nog smaller. Breedtes afwisselen geeft ook een leuk effect.

Volgorde:

  1. De zwakste tape eerst. Metaal tape, glittertape of papiertape. Als je deze zeer kwetsbare tape wilt gebruiken dan doe je die altijd het eerst. Deze tape stretcht niet, waardoor je altijd dezelfde gelijkmatige afstand zult houden tussen de windingen.
  2. De ‘leuke kleurtjes’tape. Neem niet teveel kleuren, dat ziet er maar rommelig uit. Als je bovenstaande tape hebt gebruikt, plak de kleurtjestape dan over de randen van de meer kwetsbare tape.
  3. De griptape doe je altijd als laatste. je kunt de windingen volgen, of juist averechts gaan. Tip: als je niet genoeg griptape hebt kan je ook alleen maar de binnenkant van de hoepel met griptape doen. Dat is namelijk toch het enige gedeelte wat in aanraking zal komen met je kleding, en dus grip nodig heeft. Je volgt dan gewoon de hele cirkel van de binnenkant, zoals je zou doen als je met een meetlint de omtrek aan de binnenkant van je hoepel zou opmeten.

Als je hoepel te licht is, kan je hem zwaarder maken door meer tape te gebruiken.

Hierbij een foto van mijn bakje vol met diverse tapes, bijna allemaal gekocht bij Action. Inmiddels heb ik daar ducktape in nog veel meer kleuren en printjes (oa. rose met paarse panterprint) kunnen scoren! De Tesa powertape kocht ik bij Gamma. het is daar te koop in primaire kleuren, wit en zwart.

1-IMAG0227

Dit zijn de 2 hoepels die ik zelf heb gemaakt:

4-IMAG0233

eerste zelfgemaakte oefenhoepel, paarse papieren afplaktape, afgeplakt met witte elektriciteitstape, beiden gekocht bij Action

3-IMAG0230

tweede zelfgemaakte oefenhoepel: beige-bruin-zwarte design-tape in dierenprint (Action) afgewerkt met Tesa power perfect tape zwart (Gamma).

Zelf een hoepel maken: hoe maak ik een hoepel

Zelf een hoepel  maken is best te doen.  het komt neer op:  snijd de buis op maat, verbindt de uiteinden met het koppelstukje, versterk de verbinding met Ducttape, versier de hoepel. Makkelijk zat dus!

Zie ook: mijn blog over het versieren van je hoepel en Blog over het meten van hoepels:

De moeilijkheid ligt in het bij elkaar vinden van de juiste onderdelen, maar met onderstaande uitleg moet het je lukken.

Je kunt 2 soorten hoepels maken: een zware (zwarte tyleen buis) voor beginners  die niet kunnen hoepelen, of om heupen en taille extra mee te versterken, of een  lichte hoepel (gele pvc buis) voor degenen die gemakkelijk kunnen hoepelen, en om hand-kunstjes mee te doen.
Geloof me, je ziet en voelt na zo’n vier keer een half uur hoepelen al verschil!

Ik bedoel met een zwaardere hoepel die van de zelfmaak-soort, ik bedoel hiermee NIET de verzwaarde hoepels die je kant en klaar kunt kopen, deze zijn bestemd voor workouts in de sportschool, zijn superzwaar en slecht voor je rug. 

Hieronder de uitleg over het maken van een lichte pvc hoepel, en daaronder de uitleg over het maken van een zware Tyleen hoepel.

* Een gewone hoepel maken, voor kinderen, voor de iets meer gevorderden en voor het oefenen van hand-kunstjes:  Zelf een lichte hoepel maken is het makkelijkst, en kost je nog geen € 5,-   Alle onderdelen zijn te koop bij de bouwmarkt, of bij de buurt-ijzerhandel.

  • Je hebt zo’n 330 cm dunne pvc buis nodig van 16 mm, een buis van 4 meter kost maar € 1.95 bij Gamma/Praxis/buurt-ijzerhandel
  • een pvc koppelstukje, (kost een paar kwartjes)
  • stukje ducktape en een of twee rolletjes elektriciteitstape om je hoepel te versieren (kost zo’€ 2 euro)

Hoe te maken: snijd de pvc buis op maat, klik beide uiteinden in het koppelstukje, verstevig de verbinding met Ductape, versier de hoepel met een leuke kleurtje tape en met een griptape, klaar! Als de hoepel te licht voor je is dan kan je hem iets zwaarder maken door meer ducttape/griptape tape te gebruiken. Over tapes zie: versieren

* Een zwaardere hoepel maken, om te leren hoepelen om je heupen en taille. Voor de meesten is het draaiend en omhoog houden van de hoepel de grootste uitdaging. (Voor mij in ieder geval wél) Daarom is het heel belangrijk dat je gaat oefenen met een hoepel voor volwassenen, die zijn groter en zwaarder dan kinderhoepels.  Zelf zo’n zwaardere hoepel maken is iets ingewikkelder, al is het principe hetzelfde, de onderdelen zijn zwaarder en stugger, en soms lastig om te vinden.

Wat heb je nodig om zelf een zwaardere oefenhoepel te maken:

  • pvc pijp/tyleen aanvoerbuis 25mm doorsnede (of iets smaller)
  • koppelstukjes,
  • ijzerzaag
  • vijl
  • markeerstift
  • textieltape / ductape
  • pan met kokend water

 

01-IMAG0210

 

Oke, uitleg onderdeel voor onderdeel:

pvc pijp/aanvoerbuis

Blijkbaar is Pvc pijp/irrigatiepijp/aanvoerbuis in Nederland helaas alleen nog maar te koop van het merk Gardena. Gardena biedt het aan als onderdeel van het sprinklersysteem. De buis is in div. diktes te koop per 10 meter á € 22, 95 of 50 meter á € 49,- bij o.a. Praxis, of bij tuincentra. Ik kocht voor mijn eerste oefenhoepel (die moet groot en iets zwaarder zijn dan je uiteindelijke danshoepel) de rol van 10 meter pvc buis van 25mm doorsnede, gewicht: 85 psi, en heb daar 3 grote hoepels uit gehaald. aanvulling n.a.v. reactie: het materiaal wordt ook wel merkloos als Tyleen slang verkocht en kost dan minder.

 

koppelstukjes  Een koppelstukje, ook wel slangverlenging genoemd, heb je nodig om de beide uiteinden van je hoepel  aan elkaar te verbinden. Het is een buisje wat nét iets dikker is dan de binnenkant van de pvc buis, met ribbels voor de grip. Ze zijn te koop bij ijzerhandels (maar niet bij Gamma, Praxis enz).

Picture0364

Tip: neem dit fototje mee naar de ijzerhandel, dan weten ze wat je bedoelt. De meeste verkopers weten niet wat je bedoelt als je het over een kopelstukje hebt. (en begrijpen er ook al niets van als je uitlegt waarvoor je het wilt gebruiken).

Tip: neem een paar cm van je plastic buis mee als je een koppelstuk gaat kopen, om te passen.

 

Als je geen koppelstuk kunt kopen dan is een stukje ijzeren buis ook een goede oplossing. je kunt ook naar de ijzerhandel gaan en daar een stukje metalen/ijzeren buis kopen die in je plastic buis past. je hebt dan stukjes metalen buis van 8 cm lang nodig. Bij mijn buurt-ijzerhandel weten ze overigens nog wat klantenbinding is, en daar zijn ze bereid om die ijzeren stukjes buis voor me op maat te zagen, fijne kerels!

Als je een koppelstukje van ijzer gaat maken (en de meneer wil het niet voor je op maat zagen) dan zaag je het gewoon zelf! Je hebt dan nodig: IJzerzaag om de pvc buis en de ijzeren koppelstukjes op maat te zagen. Een Vijl om de bramen van de pvc buis af te vijlen, maar belangrijker: om de bramen van de koppelstukjes af te vijlen  en om het randje van de koppelstukjes iets taps af te vijlen zodat het makkelijker in de pvc buis past.

Aan de slag met die hoepel!

Voorbereiding:

  • De klos pvc buis is te strak opgerold om meteen te kunnen verwerken tot een mooie egale hoepel. Die rondingen moet je dus eerst een beetje ruimer maken. 04-IMAG0213Knip de touwtjes los, verwijder labels enz. en maak de ronding in de buis groter door hem los te wikkelen. Ik heb hem een nachtje uitgerold rond de poten van mijn tafel laten liggen.

 

 

 

  • Koppelstukje: Als je ijzeren koppelstukjes maakt omdat je die van plastic niet kunt vinden: Zaag 8 cm van de metalen buis af. Vijl de uiteinden bij tot je alle bramen hebt verwijderd, en de randen iets taps toelopen. Zet een streepje op het midden van het buisje. Het buisje moet zó strak passen dat je kracht nodig hebt om hem in de hoepel te schuiven.
02-IMAG0211

meten is weten

05-IMAG0214

netjes afvijlen

11-IMAG0223

tot aan de helft in de buis schuiven

  • Leg je koppelstukje een paar uur in de vriezer. Echt waar, da’s een klussers-tip: ijskoud schijnt het  een betere verbinding met de pvc buis te maken.

 

 

 

 

Een paar uurtjes later:

  1. Bepaal de grootte van je hoepel. Een beginnershoepel voor iemand niet (nog) niet goed kan hoepelen moet ongeveer tot 5 cm boven je navel komen. Meet van de grond af tot 5 cm boven je navel. Vermenigvuldig het aantal cm met 3.14 (dat is het getal Pi wat je gebruikt om de omtrek te berekenen) en de uitkomst is de omtrek van je hoepel. Voorbeeld: Mijn hoepel is 105 cm hoog, en de omtrek is dus 105 x 3.14 = 330 cm (afgerond). Blog over het meten van hoepels:
  2. Zaag de pvc buis af op de gewenste lengte. Pas op! Als je zo’n buis van Gardena hebt, met die rode dopjes op de uiteinden, zaag dan de eerste 25 a 30 cm er van af. Dat eerste stuk is bewerkt om niet te kunnen buigen, en daar kan je dus geen mooie ronde hoepel mee maken.
  3. Zet een pannetje met water op het vuur en laat het koken. De pan moet in ieder geval diep genoeg zijn om zo’n 10 cm van het uiteinde van je pvc buis in te dopen. Kokend water maakt het pvc tijdelijk iets zachter zodat je het koppelstukje er gemakkelijker inkrijgt. Het contrast met het bevroren metaal maakt een sterkere verbinding.
  4. Vijl intussen de bramen van de uiteinden van de pvc buis/je hoepel.
  5. 10-IMAG0221

Haal je koppelstukje uit de vriezer.

Doop één uiteinde van je hoepel in het kokende water en houd het daar een minuutje (pas op dat je je niet brandt). De slang wordt overigens niet kokendheet hoor, alleen maar warm en daardoor iets soepeler.

 

 

 

 

Picture0365

Haal je hoepel uit het water en schuif snel het koppelstukje tot aan de helft in het uiteinde. (met een beetje kracht en wrikken). plastic of ijzer, het maakt niet uit, de werkwijze blijft hetzelfde.  Desgewenst kan je eerst het warme uiteinde van je hoepel iets wijder maken door er het handvat van een schroevendraaier o.i.d. in rond te draaien.

 

 

 

 

 

Picture0366

Maak nu de andere kant van je hoepel warm, en schuif deze om het andere einde van het koppelstukje. 

 

 

 

 

 

 

Picture0368

Druk beide uiteinden van de hoepel zo dicht mogelijk naar elkaar toe.

Even laten afkoelen en opdrogen.

Verstevig de koppeling met zwarte duct tape.

Maak je geen zorgen dat de hoepel geen 100% perfecte cirkel is, dat wordt ie vanzelf als je ermee gaat hoepelen.  Bewaar de hoepel liggend op de grond, of hangend aan de muur.

Je hoepel is nu klaar om te versieren!

Blog over het meten van hoepels:

 

 

Ik en mijn eerste hoepel, waarmee ik dagelijks oefen, op het werk in de pauzes, samen met collega’s die hem ook intensief gebruiken.

Ikke